"Renkli geldik, renksiz gidiyoruz. Değişen biz iken zamana aralıksız veryansın ediyoruz. Biz ki; salçalı ekmek yiyip sokağa koşmanın mutluluğunu yaşatamadık çocuklarımıza. Bir çift ayakkabının sevinci cüzdanlarımızdaki kartlarla harcandı. Heves etmek, beklemek, ümitlenmek eski mektup zarflarında postalandı.

Komşuda kahve eşliğinde iki kelam etmenin kıymetini bilemedik biz. Hâlbuki kahvelerin kırkar yıldan bir sürü seneleri vardı... Bahçelerimizde büyüyüşünü izlediğimiz domatesi soğanı yabana attık; organiği lüks marketlerden satın almayı yeğledi egolarımız Türlü türlü otlarımızı da bilemedik, üstüne bastık da geçtik.

Patlıcan, kabak, biberde sıkıştık kaldık... Ellerimize dünyaya açılan kapılar aldık. Başka yalan hayatları izleyerek zamanımızı çaldırdık. Oturduğumuz yerde üzüldük, güldük, yorulduk Kendi ömrümüzden verdik; yazık ettik

Denizin dalgasını, düşen yaprağın salınışını, hayatın renklerini, hatta evladımızın ilk adımlarını bile kamera ekranları kadar izleyebildik. Bilinçsizce paylaştık; bilmediklerimizle bile Kendini şov dünyasında sandı; bir garip ruhlarımız

Dostluklarımız Ah dostluklarımız Sunum çılgınlığı altında ezilmiş, telefonların kapsama alanında kalmış dostluklarımız.

Biz ki ağzı dualı yaşlılarımızı ziyaret yerine tatili seçmiştik hâlbuki. Çok eğlenecek, mutlu olacağız sanmıştık hani. Neden mutsuzuz Şimdi kendimize, çevremize ve büyüklerimize gösteremediğimiz saygıyı, bunu görmeyen çocuklarımızdan neden bekliyoruz

Biz yanlıştayız, biz yanıldık

Biz bilemedik Biz bilemediğimizi de hiç kabul edemedik

Tuğba Uysal Karaca

ŞİİR

Unutmadık

Zulmü şiar edinen zalimleri

Unutmadık, unutturmayacağız

Bu ülkede yapılan zulümleri

Unutmadık, unutturmayacağız

Her yapılana karşı çıkanları

Yapmak yerine yakıp yıkanları

Bu millete tepeden bakanları

Unutmadık, unutturmayacağız

Sessiz yığınların feryatlarını

Adsız yiğitlerin hayatlarını

Yüreğimizdeki kayıtlarını

Unutmadık, unutturmayacağız

Şehadete ram olan ömürleri