Ömrümün baharında sandığım yıllarda, kalbimin güzünde açtım gözümü… Nasıl anlatılır, nasıl söylenir nefessiz kalışlarım bilmiyorum. Bilmiyorum hangi kelimeye sığar acılarım… Kaç nefes eksildi ömrümden hiç saymadım. Kaç nefesim kaldı inanın hiç bilmedim, bilmeden yaşadım hatta çoğu zaman, yaşar gibi yaptım. Kaç defa öldüm ölmeden önce saymadım, ben henüz gömülmeden kaç defa kara toprağı boyladım, ah fâni dünya; aldandım! Kalbim bu denli derin acıların esiriyken… Sahi söylesene ey maşuk, kaç defa aynalara hoyratça güldüm ben Kaç defa derin okyanusların ortasında görmüşlerken beni, yandım, yandıkça kavruldum da o mavi, o en derin sular bile dindiremedi ateşimi!

Ben anlaşılamayanların meçhulü, sen tüm seslerin failisin şimdi! Var mıdır kalbimin kuyudaki çırpınışını işiten acep Annemin girme dediği o kuyuya, ben dinlemeyip giderken fırlıyor ansızın annem kâbusundan! Bir kâbus ya hayatımızı esir aldıysa ya o kuyu rüya değil de aslında bu dünyaysa! Ya kurtuluş sandığımız yerde çırpınmak bizi daha da bataklığa sürüklüyorsa Zamanı geri alabilme şansım olsaydı demeyeceğim olacak olan olur, yaşanması gereken yaşanır ama kalbimi gözümden hiç ayırmamalıydım diyeceğim sadece. Camdan sandıklara kaldırmamalıydım, belki de bu kadar korumaya çalışmamalıydım onu. Kuyudaki Yusuf misali yalnız bırakılmazdım bu kâinat üzerinde o zaman belki en sevdiklerimce… En hassas yerimden, kalbimden vurmazlardı beni!Ama Mısır'a sultan olmak için önce kuyularda sınav vermek gerekiyordu değil mi kalbim Bu konuya devam edeceğim...

Kübra Can Karaca

ŞİİR

Yarım kalıyor

Doğarsın yaşarsın sonra ölürsün

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor,

Neyi hayal eder neyi bulursun,

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.

Gözünü açarsın bir başka âlem,

Dünya hayatında biter mi elem

Yaşadığın ömrü yazar mı kalem

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.

Başına ne gelir hiç bilemezsin,

Alnına yazılan hiç silemezsin,

Hiçbir zaman içten bir gülemezsin,

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.

Ya fakir olursun ya paran olmaz,

Ya sağlığın gider huzurun kalmaz,

Ne kadar yaşarsan çilen hiç dolmaz,

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.

Yaşın altmış yetmiş olursa eğer,

Bir ömür dün bugün yarınmış meğer,

Yine de bu dünya gülmeye değer,

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.

Yıllar iyi kötü gelip geçerken,

Dünya denen handa konup göçerken,

Bütün dertlerin tam bitiyor derken,

Hayatta hep bir şey yarım kalıyor.