Empatiyi kuramamayı bir iletişim eksikliği olarak görürsek, bu becerinin yokluğu en çok eşler arasında, çocuklar ile ebeveynler arasında ve iş ortamında kendini hissettirmektedir. Şimdi empatinin hem kişisel hem de toplumsal hayattaki önemini adım adım ele alalım.

Eşler arası empati:Eşlerin empati kurabilmeleri için her şeyden önce aralarında yoğun bir sevgi bağının varlığı şarttır. Sevgiden yoksun olan eşlerden birbirlerini anlamalarını aynı dilden konuşmalarını bekleyemeyiz.

Çocuk-Ebeveyn iletişiminde empati:İlk önce ebeveyn olarak çocuk yanımızı hiç kaybetmememiz gerekiyor. Çocuk ruhunu anlamak için çocuk dili ile konuşmayı bilmek lazım. Eğer çocuğumuza konuşma fırsatı vermiyorsak, çocuk devamlı susmayı tercih eder ve kendini ifade edemezse zamanla kendine güveni olmaz. Neden benim çocuğum sessiz, niçin içine kapalı, niye diğerleri gibi değil, niye duygularını ifade edemiyor, ürkek, çekingen gibi yakınmalarla karşılaşmak kaçınılmazdır.

Evde, iş hayatında ve sosyal hayatta, sevemediğiniz ve davranışlarını hoş göremediğiniz insanların yerine kendinizi koymayı deneyin. Sokakta köşe başında mendil satan mutsuz çocuğun simasını, günde onlarca hastaya bakan doktorun ruh hâlini, öğrencilerini en iyi şekilde yetiştirmek için çabalayan, eve vardığında ise kendi çocuğunu sevecek dermanı kalmayan öğretmenin bitkinliğini vb. düşünün. Akşama kadar evinde yemek yapıp bulaşık yıkayan, eşine ve çocuklarına hizmet eden ev hanımının yorgunluktan dolayı etrafındakilere bağırmasının nedenini düşünün.

"Acaba onun yerinde ben olsaydım ne yapardım" sorusunu kendimize sormayı alışkanlık hâline getirdiğimizde bize sevimsiz gelen söz ve davranışları hoş görmeye başlayabiliriz. Aslında hor gördüğümüz veya hoş gördüğümüz tutumlarda fark sadece bizim bu olaylara ve tutumlara karşı bakış açımızla ilgilidir. İş hayatındaki empatiye de yarın devam edelim.

Nurettin Bozan - Eskişehir

ŞİİR

Kayıkçı neler yapmalıSürgünde günler sayılı, gönüller yorgun kaygılı.Akıllar şaşkın, dalgalı, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde neler oluyor, sahrada kurtlar uluyor.Nefesler aşksız kuruyor, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde döndüm gazele, kapıldım gittim hayaleHasretim yaman güzele, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde güller açmıyor, umudun kuşu uçmuyor.Şafaklar ışık saçmıyor, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde yalnız yaşarım, guruba bakıp şaşarım.Uykusuz kaldım naçarım, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde yoksun sanırdım, hayatı, aşkı tanırdım.İnan ki çokça yanıldım, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde gündüz karanlık, görmedi gözüm aydınlık.Kalmamış, ölmüş, insanlık, Kayıkçı neler yapmalıAhlakı unut diyorlar, edebi uyut diyorlar.Savaşa umut diyorlar, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde ağlar aşıklar, karalar bağlar aşıklar.Aşamaz dağlar aşıklar, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde çamlar kururmuş, aşıklar güle vurulmuş.Sayısız sual sorulmuş, Kayıkçı neler yapmalıSürgünde günler batarken, yüreğin aşkla atarken.Sevdiğin seni satarken, Kayıkçı neler yapmalı.Acizim sürgün yorgunu, aklından yemiş vurgunu.Unuttum hesap, sorgunu, Kayıkçı neler yapmalı