İrade: İnsanın bir şeyi yapıp yapmamaya karar verme gücüdür. İrade; insanın içinden gelen iç seslere verdiği tepkilerdir veya veremediği. Burada olayları anlama, kavrama ve de irdeleme önem kazanıyor. Hangi durumda nasıl düşünüleceği ve davranış biçimi benimseneceği gelişmeleri etkileyecektir.

İradesi kuvvetli insanlar iç ve dış etkenlerin fazlaca etkisinde kalmaz. Ders çalışacaksa oyun, bilgisayar, TV gibi çeldirici faktörler fazla etkili olamaz. Zira onun idealleri ve amacı vardır. Israrlı istemenin önünde hiçbir engel, engel olamaz. Bu kararlı duruş başarıyı getirir. Bu örneği iş ortamındaki çalışma azmi ile yararlı olma isteği güden bir çalışan için de aynı sonuç beklenebilir. Hayat bilinçli irade ile anlam kazanır.

Paul Ruskin, öğrencilerine yaşlanmanın psikolojik belirtilerini öğretirken onlara şu olayı okur: Hasta ne konuşuyor ne de söylenenleri anlıyor. Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor. Zaman, yer ya da kişi kavramı yok. Yalnız, nasıl oluyorsa, kendi adı söylendiğinde tepki veriyor. ...

Son altı aydır onun yanındayım, ne görünüşü için bir caba sarf ediyor ne de bakım yapılırken yardımcı oluyor. Onu hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor. Dişleri yok, yiyeceklerin püre hâlinde verilmesi gerekiyor. Gömleği sürekli leke içinde. Yürümüyor. Uykusu düzensiz. Gece yarısı uyanıp çığlıklarıyla herkesi uyandırıyor. Çoğu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazen ortada bir sebep yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana kadar da feryat figan bağırıyor...

Bu olayı okuduktan sonra, Ruskin öğrencilerine böyle birinin bakımını üstlenmek isteyip istemediklerini sorar.

Öğrenciler hep bir ağızdan bunu yapamayacaklarını söylerler. Ruskin, kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptığını ve onların da yapması gerektiğini söyleyince öğrenciler şaşırır. Daha sonra Ruskin hastanın fotoğrafını dolaştırmaya baslar. Fotoğraftaki, doktorun altı aylık kızıdır...

Nurettin Bozan-Eskişehir

ŞİİR

Seni gördüm

Boğulmak üzereyken gafletin batağında

El uzattığım bütün dallarda seni gördüm

Büyük bir sevda oldun gönlümün otağında

Günler aylar mevsimler yıllarda seni gördüm

Gözlerimin önünden nur cemalin gitmiyor

Ömrüme milat oldun sevdam asla bitmiyor

Dikeni batsa bile elim dalı itmiyor

Aşk ile suladığım güllerde seni gördüm.

Geceme ışık oldun artık dindi feryadım

Sana meftun yüreğim sen kokuyor hayatım

Artık düzene girdi şu dünya seyahatim

Yaptığım bütün güzel hâllerde seni gördüm

Seninle ayrı sevdim şu aziz vatanımı

Mert olup da namerde dik durup çatanımı