Mutluluklar paylaştıkça çoğalır değil mi Ben de size duygularımı beraberinde mutluluğumu paylaşıyorum. 23 Ocak 2019, canım oğlum Ahmet Aziz'in doğum günüydü. Ahmet Aziz 6 yaşına girdi. Ama bu yaşı ayrı bir özeldi. Çünkü Ahmet Aziz hem 6 yaşına girdi, hem de Kur'ân-ı kerimi okumayı öğrendi. İnşallah ömrü boyunca hakkı söyler, hakkı yaşarsın. Allahü teala sana ve bütün çocuklara dünya ve ahiret saadeti versin. Onları bu dünyanın ve ahir zamanın zulmetinden korusun. Şimdi sana birçok süslü cümle kurup nasihat verebilirim. Fakat benim kırık dökük sözlerimin kıymetli sözler yanında bir hükmü yok. O yüzden ben sana Lokman Hakim'in nasihatlerini aktarıyorum. Çünkü "Büyüklerin sözü, sözlerin büyüğüdür."

Lokman Hakim'in oğluna nasihatlerinin bir kısmı şöyledir:

"Ey oğlum! Dünya derin deniz gibidir. Çok insanlar onda boğulmuştur. Gemin takva, yükün iman, hâlin tevekkül olsun, umulur ki kurtulursun."

"Ey oğlum! Âlimlere karşı öğünmek, akılsızlarla inatlaşmak ve meclislerde, toplantılarda gösteriş yapmak için ilim öğrenme! İhtiyacım yok diyerek de ilmi terk etme."

"Ey oğlum! Allahü tealayı anan (hatırlayan) insanlar görürsen onlarla otur. Âlim olsan da ilminin faydasını görürsün ve ilmin artar, sen ehil isen sana öğretirler. Allahü teala onlara olan rahmetinden seni de faydalandırır. Allahü tealayı zikretmeyenleri görürsen onlardan uzak dur."

"Ey oğlum! Horoz senden daha akıllı olmasın! O, her sabah zikir ve tesbih ediyor, sen ise uyuyorsun."

"Ey oğlum! Allah dostlarıyla birlikte ol, kötülerle dost olma."

"Ey oğlum! İnsanlara iyilikleri emir ve nasihat edip kendini unutma! Yoksa mum gibi olursun. Mum insanları aydınlatır, fakat kendini yakıp eritir.

İslam âlimlerinin kıymetli sözlerinden gözünü de kulağını da ayırma... Ayırma ki dünyanı da ahiretini de mamur edesin... Rabbim razı olduğu kullarından eylesin... Görünür görünmez kazadan beladan emin eylesin...

Âmine Kübra Salar

ŞİİR

ÂHİR ZAMAN

Yok olacak bu dünya, hiçbir şey kalmayacak..

Bedenimiz, cüssemiz, bir toprakta solacak..

Ne krallar görüldü, nice tahtlar kuruldu,

Zakkumdan dağ örüldü, arsız çakal kurt oldu..

Ana, baba, hep bir bir bu diyardan göç etti,

Ne evlat, ne de eş, dost bu firaka hükmetti..

Gecekondu dünyanın süsüne aldandılar,

Hakikatin köşkünü isyanla sıvadılar..

Hâlden ibret almadı, hakk'ı aramadılar,

Ancak gaflet örgülü saçını taradılar..

Gördüler bu dünyada hem buzu hem ateşi,

Döndüler bir aynada görmemek için leşi..