İnsanda bulunan adına nefis denen varlığı tanımlarken birçok şey söylenebilir. Bunlardan biri de şöyle olabilir:

"Nefis, insanın içindeki güdülerdir. Bu güdüler ise bedenin istekleri ve kişinin duygularıdır. İnsan, bu güdü ve duygularla hayatını sürdürür. Ki buna da mecburdur. Yani nefsiyle beraber yaşamaya mahkûmdur. Onu atamaz, bir kenara koyamaz. Öyle veya böyle onunla yaşayacaktır. Mukadderat böyledir."

Peki beraber hayat süreceğimiz bu nefis ile nasıl iyi geçinilebilir Ben nefis denen varlığı anlamaya çalışırken bir noktada onu ateşe benzettim. Şöyle ki ateş, insanlar için hem çok faydalı hem de çok zararlıdır. Ateşi kontrollü kullandığımızda ondan fayda görürüz. Yemekler pişirilir, ısınılır vesaire. Lâkin aynı ateş kontrolümüzden çıktığında ise onun zararlarına maruz kalırız. Bunun en bariz misali çıkan yangınlardır. Böyle bir ateş insanları korkunç bir şekilde öldürebilmektedir. Nefis de aynı bu ateş gibi insanın kontrolünde, yani aklın idaresinde olursa onun faydalarını görürüz.

Yani insan bu nefis ile dünya işlerini görür, bedeninin ihtiyaçlarını karşılar, ibadetlerini yapar. Aklın idaresinden çıkan nefis ise yangın gibi zararlı olur. Kontrolden çıkan bu nefis haddini aşar ve insanı günahlara sürükler. Hem kendine hem de başkalarına zarar verir. Nefsin içyüzü en yalın hâliyle bu şekildedir.

Yüce dinimiz İslamiyet de nefsin kontrol altındaki bir ateş gibi aklıselimin idaresinde kullanılmasını emretmiştir. Bunun içindir ki onu yok saymak da fazla yüz vermek de doğru değildir. Âdem aleyhisselamdan beri semâvî dinlerin temel mesajı ve isteği budur.

Özcan Emir

ŞİİR

Türkiye gazetesi

-55 yıllık ses, göz, söz!-

Seçtim seni sesler arası sesten

Gördüm seni gözler arası gözden

Sevdim seni sözler arası sözden

Türkiye gazetem, nefesimsin sen

Büyük Türkiye'mde huzurumsun sen

Saygıya açılan yolda sen varsın

Sevginle tebessüm ülkemi sarsın

Bu güvenle ki sen öyle bir yârsın

Türkiye gazetem, nefesimsin sen

Büyük Türkiye'mde huzurumsun sen

Lekesiz, saf, temiz anne sütüsün

Lezzette, kıvamda petek balısın

Türkiye'm durdukça yaşamalısın,

Türkiye gazetem, nefesimsin sen

Büyük Türkiye'mde huzurumsun sen

Kaynağından içtim, memba suyusun

İlk günkü safiyet, hâlâ durusun