"Tarihin seyri içerisinde Türkler savaşma kabiliyetlerini ila-yı kelimetullah için sarf etmişlerdir. Ölürse şehit olmuş göklere kanatlanmış, yaralandılarsa yaralarını ve bedensel engellerini rıza-yı ilahinin dünyada bir nişanesi gibi taşımışlar gazi olmuşlardır.

Kuru cihangirlik kavgası olmayan, halis niyetli padişahlarının gölgesinde gazadan gazaya koşmuşlar, kimilerinin kalbi vatan topraklarına dönememişse de kaldıkları yerde ulu bir çınar gibi neşvünema bulmuşlardır.

Bir üst kimlik olarak Türkler, asıl deyişle Osmanlı coğrafyasındaki tüm Müslümanlar sebepler dairesi içerisinde her ne kadar üstün savaş teknolojisi ve askerî eğitimiyle gerçekleştirdikleri harpleri kazandı gözükse de aslında bu harpleri kazanmalarındaki asıl sebep arkalarında mütemadiyen mevcut olmuş "dua orduları"ydı.

Rivayet odur ki, Osmanlı son dönem, yani bütün küffar orduları Devlet-i aliyye'yi öldürmek için bütün cephelerde taarruz ediyorken bir gün cephelerin birinden Saraya, yapılan savaşın büyük meşakkatler içerisinde sürdüğünü ve ordunun muzaffer olması için hususi dua buyurulması arz edilir. Padişah efendimiz, yaverini kenar mahallelerde mukim bulunan bir yaşlı kadıncağıza gönderir ve gelen haberin kendilerine arz edilmesini emreder.

Yaver, yaşlı kadını bulur ve durumu izah eder. O mübarek teyze ellerini açar ve şöyle dua eder: "Ya Rabbi! Sen ki bana emrettin, bu vücudumu, saçımın bir telini dahi Müslüman kardeşlerime göstermememi! Şimdi Ya Rabbi, razı mı olacaksın küffar ordularının örtümü yırtıp senin rızan için sakındığım vücudumu, saçlarımı görmesine!"

Bir süre sonra cepheden haber gelir, galibiyetle neticelenmiştir harp O büyüklerin buyurdukları gibi, Allahü teâlâyı sevenler var, bir de Allahü teâlâ tarafından sevilenler. İşte o sevilenlerdir ki, naz makamındadır. Sayılarının artması duasıyla

Onur Genişcan

ŞİİR

Dikkat

Göz görmüş dünya güneşini

Akla pay yoksa beyhudedir.

Gönül körse, vuslat incisine

Gündüzün güneşi nafiledir.

İçi boş yelkensiz rüzgârdadır

Fâni yokluk, daha ne uğraştadır.

Baki varlık, kalp atışı arştadır,

Arşın içinde belki hep nazdadır.

Her ateş güneş değil kanma,

Gönlüne, her ısıtanı yâr alma.

Belki nefis ağlatır, Leyla sanma,

Hakka ağla sultan bulur seni.

Sen seni bulmadan bul bileni,

Bekle kapıda çağırır elbet seni.