Şimdi bakıyorum da bencil, kendinden başka hiçbir varlığa faydası, acıması olmayan, sanki duyguları alınmış, değerleri kaybolmuş robotlaşmış insanlar var her yerde.

Teknoloji çağında elinde telefon, tablet ile sanal bir dünyada yaşayan, robotlaşmış insanlar Elindeki çöpü yere atan, aç olan bir yavruya yemek vermeyen; hasta olan komşusuna bir tas çorba ikram edemeyen, yetim bir çocuğun soğuktan donmuş ayaklarına bir ayakkabı bile almayan, imkânları belki çok ama kalbi yok olmuş nice insan.

Acıyı da varlığı da paylaşmayı bilmeyen, "ben güzel yaşayayım, ben gezeyim, ben mutlu olayım hep ben, hep ben" diyen insanlar... Bakıyorlar ama kalpleri ile yaşanılanları görmüyorlar.

İhtiyacı olan insan ya da hayvana hep başkaları yardım etsin, zaten yardım eder diyorlar, derken o başkaları kendileri asla olmuyorlar. Vicdanlarını böyle rahatlatıyorlar.

Binlerce çocuk uçan kuştan korkuyor, kanadı yüzüne çarpar diye, bir miniciğin başını okşayamıyor ısırır diye, kediden kaçıyor tırmalar diye, güle bile dokunamıyorlar dikeni batar diye, çünkü bu saydığım şeyleri sevmeyi değil, onlara korkmayı öğretiyorlar.

Aslında hayvanlardan, bitkilerden korkmayı değil, tanımayı, sevmeyi, yardım etmeyi öğretmek gereklidir. İnsan sevdiği ve tanıdığı şeylerden korkmaz ki...

Asıl tehlike, teknolojiyi doğru kullanamamaktır. Ellerindeki cep telefonlardaki sanal dünyadan, yanlış arkadaşlıklardan, zararlı bilgilerden ve zalim insanlardan ne geleceğini göremiyorlar. Onlar çocuk olabilir ama ya aileleri İşte asıl problem burada. Biricik, canlarından can evlatlarını gerçek hayattan uzak, hayal âleminde yaşamasına izin veriyorlar.

Bizler, mavi gezegenimiz bu dünyanın üzerindeki canlı ve cansız mahlukatın; bitkilerin, hayvanların, insanların sahibi değiliz ki Sadece dünyanın minik bir parçasıyız. Hâl böyle iken onlara nasıl zarar verir, eziyet eder, öldürebilir, ferman verebiliriz

Ayşegül Rumelioğlu

ŞİİR

Olsan

Kalem olup seni daima yazsam,

Derya olup, her an gönlüne aksam,

Kırda topladığım papatyam olsan

Gül bahçemde gülüm olsan koklasam.

Bulutlardan yağan yağmurun olsam

İnce ince üzerine ben yağsam,

Rüzgâr olup sana doğru savrulsam

Yaprak yaprak olup seni sarsam.

Gecenin içinde sen ışığım olsan,