Mutluluk erişilebilen bir şeydir ve ona ulaşmak için bir şeyler yapılması gerekir. Yani mutluluk kendi kendine gelmez, ancak bizim çabalarımız sonucu elde edilebilir. Mutlu olmak isteyen, nasıl mutlu olunacağını öğrenen ve mutlu olmak için çaba sarf eden bir kimse, er geç mutluluğu yakalar.

Mutsuzlukları düşüncelerimiz ve bizde alışkanlık hâline gelmiş olan tutumlarımız yoluyla üretiriz. Her şeyin kötüye gittiğini düşünmek, bazı insanları kıskanmak gibi.

Mutsuzluğun bazı kaynakları; hastalık korkusu, nefret ve gücenme duygularıdır. Mutsuzluk üretmede üzüntü ve korku duygusu çok büyük rol oynar.

"Mutlu olmayı huy edinmek" en iyi bakış açılarından birisidir. Günlük olaylara hep iyimser gözle bakmak, her zaman mutlu olunacak bir taraf görmek. Mutlu olma alışkanlığı edinmeliyiz.

Hep mutlu şeyler düşünürsek "mutlu olma alışkanlığı" kazanabiliriz. Eğer kafanıza mutsuzluk ifade eden düşünce gelirse, hemen o düşünceyi kovun ve onun yerine mutluluk veren bir düşünce getirin.

Her sabah yüksek sesle kendinize şunları söyleyin: "Bugünün çok iyi geçeceğine inanıyorum. Bugün karşıma çıkacak bütün sorunların üstesinden geleceğime eminim. Kendimi bedenimle, düşüncelerimle ve ruhumla sağlıklı hissediyorum. Sevgim sonsuz, her şeyi seviyorum. Yaşamak çok güzel bir duygu. Onun için her şey iyi gidecek."

Mutlu ve huzurlu olmanın ilkeleri; kalbini kin ve nefretten, kafanı üzüntüden arındır. Başkalarından çok az şey bekle, fakat onlara çok şey ver. Hayatını sevgi ile doldur. Sakın bencil olma, diğer insanlara daima yardım et. Elinden geldiği kadar çok çalış.

Eğer herkes yanındakine mutluluğun ilkelerini anlatır, öğretirse ülkede bütün herkes mutlu olabilir. Tabii ki öncelikle işe kendimizden başlamalıyız.

Nurettin Bozan

ŞİİR

Eski bayramlar

Bayramın müjdecisidir Arefe günü

Sevinç kaynağıdır bayramın önü

Iraklar yakın olur, toplanır akraba

Öpülür eller, kucaklanır ana baba

Arefe günü, ikindi namazınımüteakiben

Kabirler ziyaret edilir, geçmişler olur şen!

Ölüm ne zaman-kime gelir kim için erken...

Ruhlar elbet duyar bizi, çürüyen sadece ten!..

Her mevsimde ayrı ayrı güzeldir;

Hem baharı-yazı, hem kışı-ayazı...

Bayramın coşkusu; bayram namazı,

Bugün kabul görür elbet; kulun niyazı

Bayramlıklar alınır, baş ucunda saklanırdı.

Bayram günü herkes, temizlenip paklanırdı.

Küsler barışır-kucaklaşır, ufak suçlar aklanırdı.

Kimsesizler-yaşlılar, kapı kapı yoklanırdı!

Kurbanlıklar kesilir, etiyle 'iftar' edilirdi

Şeker toplayan çocuklar, ardı ardına gelirdi

Hangi evde ne dağıtılırsa, her çocuk onu bilirdi,

Ne tatili, her bayramda baba ocağına gidilirdi!

'Nerede o eski bayramlar' denir de denir.

Bayramda tatlı yenir, tatlı da söylenir,

Arar dururum eski bayramları; her yerde,

Ararım da bulamam, nere gitti, şimdi nerde