Bir tarihte iki arkadaşa sataşan bir münasebetsiz taş atarak birisinin kafasını yarar. Kafası yarılan tutar taş atana para verir. Oradan ayrılıp giderken arkadaşı der ki:

-Bize yaptığı hakaret yetmezmiş gibi bir de taş atıp kafanı yardığı için ona tuttun para verdin!

Merak etme. Bunun sebebi, ödül almak ümidiyle başkasına da yapma ihtimalidir.

-Ya bu ödüllendirme devam ederse

-İyilik ve kötülük tarih boyu hep savaşmış her zaman güçlü olan kazanmıştır.

Bir gerçek vardır ki sebepli sebepsiz himaye edilen kötülüklerin kazandırılıyor olmasıdır. Burada bazı atılganlıklarımızın da payı var. Çabuk cazibeye kapılıyoruz. Hâlbuki huzurlu bir zihin cazibeye kapılmaz. Çoğu da var ki dışarıdan görüldüğü gibi değildir. Bu dünyanın mükemmel insanlara değil merhametli insanlara ihtiyacı var. Çünkü hayatın amacı mutlu olmak değil işe yarar olmaktır. İyilik yönünde fark oluşturmaya çalışmaktır.

Yalnızlığını kucaklayabilen ve sırdaşı bireyselliğin tadına varan kişi için genel olarak ulaşılmaya çalışılan nice hazlar gereksiz hatta rahatsızlık verici ve usandırıcıdır.

Biz iç dünyamızı zenginleştirelim ki tamamen yalnızken bile kendi düşünce ve hayallerimizle huzur bulalım. Ruhsuz bir kimse can sıkıntısından kurtulamaz. Güzel ve değerli olan her şey anlıktır. Sürekli huzur ancak evliyaya yakışır... Çünkü "eli işte gözü oynaşta" olanların huzuru da olmaz... Sürekli olan huzur kalbi Allahü teâlâ ile olana aittir. İnsan yüzünü sadece arzularına çevirirse karanlık gölgeleri de kendisine kurulan tuzakları da göremez.

Sefalet bir bilinçsizlik hâlidir, bilinç ise vicdandır.

Birisine bir iyilik yapıldı ise değil ona nankör olmak onu hafif ve basit görmek dahi edepsizliktir. İyilik az mı çok mu ayırt etmeden kıymetini bilmelidir. İyiliğe iyilikle mukabelede bulunmayı istemek gerekir. Bu da insana huzur verir... İçimizdeki kötülükleri değil iyilikleri yaşatmaya çalışalım.

Mustafa Ali Mahdum

ŞİİR

Esinlendim

Selimdim Selim, sel vurdu Yavuza döndü,

Bulut örttü hırçın nehirler denizde söndü.

Kitabesi kaybolan âşıkın alfabesine döndü,

Dağ uluydu kışın, baharda gelinciğe döndü.

Hangi harf meydanda elif ile yarışır

Hangi çiçek güle meydanında karışır

Selim bu yavuzu hangi ummana aşırır,

Gözündeki yaşlar belki nehri taşırır.

Sen âdem ol unutma sende olanı.

Boş ver Yavuz'u hiçliği yâr alanı.

Selim bayrağına rüzgârı salanı,

Pusula yollar Yunus'a yâr olanı.

Divane almaz eline tespihi,