Patron, artık emekli olmak için müracaat eden ustasına dedi ki: "Sizden bir ricam olsun. Son bir dairenin müştemilatını daha yapıverin. Sonra gelin emeklilik ikramiyenizi takdim edeyim Yaşlı marangoz akşam evi ve çocuklarıyla kutladı. Sonra da patron için son bir daire daha yapmamı söyledi. İşte ne koparırsa kâr sayıyor Neyse emekli ikramiyemi versin de

Çocuğu dedi ki: "Seni yıllarca çalıştırmış işte. Ne yani son bir ev daha. Yani illa sonuna kadar limon gibi sıkacak!.."

Marangoz bu defa patronun hatırı için yaptığı dülgerlik işini bir an önce bitirmek için hiç özen göstermiyordu. Yılların tecrübesiyle durumu çok iyi idare ediyor, dışarıdan bakıldığında pek hatalı bir çalışma da sergilememiş oluyordu. Nitekim bu dairenin işini diğer yaptığı evlerden çok önce tamamlamıştı. Anahtar teslimi için patronun huzuruna çıktı:

Patron ihtiyar marangozun çekini imzaladı. Kendisine takdim etti. Ardından dedi ki:

"Buyurun yaptığınız daireye bakalım..."

Patron bir sürpriz yapmak istemişti. Birlikte daireye geldiler. Marangoz ise kendi kendine kurup çözüyordu:

"Acaba eskisi gibi kılı kırk yarıp inceler mi Bir de hata kusur bulup işi uzatırsa yandım..."

Bu esnada dairenin kapı anahtarını eline alan patron, hiç içeri bile girmeye gerek görmeden ihtiyar marangoza döndü:

"Ustam" dedi. "Bunca yıl hep bana güzel işler yaptın. Hepsinden güzel paralar kazandım. Size bir sürpriz yapayım dedim. Senden rica ettiğim son daireyi, sana hediye etmek için istemiştim. Ellerine sağlık. Eminim bunu da diğerleri gibi mükemmel yapmışsındır. Buyurun bu daireyi size firmamız adına hediye ettim. Bu da tapunuz.

Marangoz, olduğu yere çökmüştü âdeta. Ne büyük bir hata yaptığını anlamıştı ama iş işten geçmişti. Çünkü kendi parasıyla o daireyi düzgün dizayn etmesi mümkün değildi...

Hepimiz aslında yaptığımız iş ile kendimizin hayatını örmüyor muyuz Ne kadar kazanç elde etmek istiyorsak o kadar dürüst olmalıyız diye söyleyenler gereksiz yere mi söylüyordu

Taha Muhsin

ŞİİR

Sana veda

Bakıyordum giderken gözlerine

Ne söylesem boş bu sefer

Benziyordun bir âşığın son cümlesine

Sen giderken soluyordu bu bahçeler