Medeniyeti kurgulayan akıl her kim ise bilerek bilmeyerek "komşuluk" denilen o sihirli mutluluk kaynağını insanlığın elinden aldı. İnsanları birçok modernliğe kavuşurken komşusuz kaldılar. Modern şehirlerde her şey bulunurken bir komşu bulunamaz oldu... Ne muhtaç olduğu bir durumda gidebileceği bir kapı kaldı insanların, ne kendilerine gelebilecek bir muhtaç kaldı... Her birey birinci derecede yakını varsa onunla irtibat kurabilir oldu.

Diğerleri hayatı tek başlarına göğüslemek zorunda kaldılar.

Aslında şehirde yaşanan birçok sorunun, stresin bunalımın temelinde de büyük bir ihtimalle komşuluk ruhunun yok olmasını sayabiliriz.

Çünkü mutluluklar paylaştıkça çoğalır denir, dertler paylaşıldıkça azalır. Paylaşmalar kiminle yapılacaktır Elbette ki komşularla... Dolasıyla insanların sosyal medyada yaptıkları paylaşımları biraz da bu ihtiyaçlarını giderebilmek refleksiyle yapıyorlar diyebiliriz.

Yoksa aylarca belki yıllarca evine misafir gelmeyen, kapısı çalınmayan hatta orada kim yaşıyor kim yaşamıyor belli olmayan aileler veya bireyler vardır.

Ama bu kimseler herhangi bir ihtiyaçları olduğu zaman hepimizin bildiği ama çoğumuzun henüz kullanmadığı acil numaralar listesine müracaat ederler. Zaten bu numaralar ve sistemler de bu ve benzeri yalnızlaşmalar sebebiyle medeniyeti kurgulayanların sisteme ekledikleri bir payandadır. Çaresiz insanlara çare olunmaya çalışılmaktadır.

Gerçek anlamda komşuluk, hayatta yaşama zevkinin diğer adıdır diyebiliriz. Komşuların birbirine muhtaç oluşu öyle ihtiyaç olduğunda yardımına koşacak olan demek de değildir.

Komşu, komşusu için saymakla bitmez faydadır, güzelliktir. Komşu can güvenliğidir... Komşu can şenliğidir... Komşu can kurtarandır. Komşu "imdat" çığlığına ilk yetişendir. Komşu dertleşmek için, arkadaşlık için, gece gündüz güven duyulacak bir yapı olduğu için çok önemlidir

Muhsin Uğur

ŞİİRBir nefeslikGencim diye hiç övünmeBir nefeslik zamanın varMala mülke çok güvenmeBir nefeslik zamanın varZamanım çok sanma sakınÖlüm bize bizden yakınBuna göre tavır takınBir nefeslik zamanın varDünü unut çoktan geçtiEcel canı erken biçti,Belki bugün seni seçti,Bir nefeslik zamanın var.Nöbetçi eyliyor avaz,Kendine gel uyan birazBu gerçeği beynine yazBir nefeslik zamanın var