İnsan, cemiyet hâlinde yaşamaya meyilli bir varlıktır. Asırlardan beri de insanlığın yaşayış biçimi böylece süregelmiştir. Ve insan nasıl bir çevrede yaşıyorsa o çevreye de uyum sağlamıştır. Nitekim insan yaşadığı çevreye adapte olma eğilimindedir. Kırsal bir yörede yaşayan bir insanın adapte olduğu özellikler ile şehir ortamında hayata gözlerini açmış bir insanın hayatı boyunca adapte olduğu özellikleri birbirinden ayrıştırmak pek tabii mümkündür.

Bir kimsenin yaşadığı çevre ile beraber edindiği dostluklar ve arkadaşlıkların, içerisinde bulunduğu cemiyetlerin onu etkilemeyeceğini söylemek çok zordur. Belki de imkânsızdır.

Atalarımız "bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim" demişlerdir. Yine büyüklerimiz;"İnsan seveceği kimseyi iyi seçmeli, ona göre sevmeli" buyurmuşlardır. Hatta "Önce yoldaş, sonra yol" buyurmuşlardır.

Bir kimse ne kadar iyi olsa da kötü kimselerle beraber olmaya devam ettiği müddetçe farkında olmadan ondan etkilenmeye başlar. Maddî yönde, farkında olmadan, beraber bulunduğu kimsenin sözlerinden ve fiillerinden etkilenir ve kendisi de bunları yapmaya başlar. Manevi yönde ise karşısındakinden kendi ruh aynasına akseden zulmet, bu ayna üzerinde leke bırakmaya başlar ve zamanla kararır. Bu yüzden mezkûr cümlede bahsedildiği gibi, seveceğimiz kimseyi iyi seçmeliyiz. Kötü huylu kimseler ile beraber bulunmamız gereken ortamlarda da bunlarla beşerî münasebetlerin gerektirdiği kadar görüşmeli, bundan fazlasını öldürücü zehir bilmeliyiz...

Şimdi bir dakikalığına oturup düşünelim, beraber bulunduğumuz kimseler ile hangi menfaatimiz için bir arada bulunuyoruz. Şunu da hatırlatmakta fayda var ki, dünyalık dostluklar dünyada kalır, belki de hüsranla sonlanır. Ancak temeli maneviyatla atılmış dostluklar, ahretlik arkadaşlıklar hem dünyada hem ahirette bizim yanımızdadır ve iki cihanda da faydası vardır.

Enes Osman Aytekin

ŞİİR

Birkaç satır

Gelen gider doğan ölür

Alan satar satan alır

Aramaz hiç gönül hatır

Ben de yazdım birkaç satır

Kapıda kalmayınca öküz katır

Derler bir tekme de sen vur batır

Zaten bu müstahaktır buna haktır

Ben de yazdım birkaç satır.

Kirayı vermez hemen evden attır.

Elindekini kelepire sattır.

Akşam da olunca evinde yatır

Ben de yazdım birkaç satır

Kalktı vefa bilinmez pek de hatır.

Meğer makam pulaymış bunca hatır.

Fâni dünya bizi hep böyle kandır

Ben de yazdım birkaç satır.