Kardeşimsin benim

Sırtını dönmediğinde başlar kardeşlik bazen, doğduğun evde başlamaz. Aynı anneden olsan da kalbin aynı yerden atmazsa kardeş olsan da kardeş değilsindir. Yani kardeşini kardeş olarak yanında hissetmezsin. Çünkü kardeşlik, aynı kanı taşımaktan çok daha öte bir duygudur... Aynı yükü taşımaya gönüllü olmaktır, kardeşlik.

Kardeşlik, selamı ezberden vermemekle başlar. Gerçekten "nasılsın" diye sorduğunda cevabını umursamakla Sustuğunda ne anlatmak istediğini anlayabilmekle... Kalabalıklar içinde yüzünü değil, hâlini tanıyabilmektir kardeşlik. Herkesin gözünü kaçırdığı anda, senin göz göze gelmen "buradayım" demendir.

Kardeşlik, yanlışta bırakmamak ama yanlışı yüzüne vururken kalbini parçalamamaktır. Kardeşinin arkasından konuşmamak değil sadece; onun hakkında konuşulurken orada kalmayı reddetmektir. Kardeşlik "o burada olsaydı, ne düşünürdü" diyecek kadar onun adına da hassas olabilmektir. Onu o olmadığı zamanda da savunabilmektir yani...

Kardeşlik, sessizce omuz vermektir. Söze dökülmeyen acılara çevirmenlik yapmaktır, yapabilmektir. En çok da unutulmak istemediği yerde hatırlamaktır. Herkesin kendi derdine gömüldüğü bir dünyada, "kardeşim" dediği kimsenin derdiyle dertlenmeyi göze almaktır.

Kardeşlik, hesapsızlıktır. Ne verdiğini ne aldığını not etmemektir. Onun iyiliğini "karşılıksız" bir değer bilmek, bir adım geri durmamayı erdem saymaktır. Kardeşlikte terazinin kefesi yoktur; kalp vardır. Kalp ne kadar yer açarsa, o kadar kardeşlik vardır.

Bazen yanına oturmaktır sadece. Sessizce... Konuşmadan, hiçbir çözüm üretmeden Sadece yanında durarak "yalnız değilsin" demektir diliyle söyleyemese de beden diliyle...

Selman Devecioğlu

ŞİİR

Resulullah

Nur'u demli gönle nakş eyledi Resulün aşkı,

Muhabbet aynasına baktıkça yandı nefsin zârı

Hakikat onun aşkı yoktur başka hiçbir faslı,

Ağlayan gönle, nehir aksa iki göze yetişmez...

Ben bir damlanı gönlüme alsam sonsuz nurundan

Layık değilim elbet akıyor günahlar kirli ruhumdan,

Ömür tespihimi bir nefsim çekti bir şeytan

Son nefesim kaldı boğazımda, ya Resûlullah...

Cemal'ini can gözüyle kalpten gördü Eshabın

Seni görmeyen rüyamız yansın ya Resûlullah.

Sensiz çilemiz, çilesizdir, dertsizdir cansızdır,

Gönül taş olmuş, toprak olur gelirse Lütfullah.

Dizlerime ne oldu da kalkmaz, gönlüm mü engel,