İnce düşünceli olmak üzerine "Bir incelik gösterin, incinmesin yüreğim" demiş Zarifoğlu. Ne güzel söylemiş.İnce düşünceli olmak, karşısındaki insanın hassasiyetlerine, seçimlerine saygı göstermek, kırmamaya özen göstermek, mutlu etmek. Böyle ince düşünceler unutuldu maalesef. Karşımızdaki insanın gözlerinin içine bakıp hâlini hatırını sormak, insanların gönlüne bir merhem sürmek, ihtiyacı olan bir şeyi hediye edip gönlünü almak kimsenin aklına gelmiyor. Dünya peşinde koşarken geçtiğimiz duraklardan habersiz ilerliyoruz. İstemeden sevdiklerimizi kırıyor, onlara vakit ayırmıyor, bazen bir ekrana hapsediyoruz tüm bakışlarımızı. Sevdiklerimizden esirgediğimiz göz nurunu sınırsız ve cömertçe ekranlarda kullanıyoruz. Çocuğumuz seslenince, eşimiz bir şey deyince duymaz oluyoruz.Bunlar çok üzücü hadiseler ama gerçek... Sosyal medya çoğumuzun hayatını kaplamış. Her şey hayatımızda bir kareden ibaret. O yüzden ben eski zamanlarda yaşamayı çok isterdim. Bir dostumla sohbetimin hiç bölünmeden doyasıya, yaşayarak muhabbet etmenin hazzını tadardım. Ahşap bir evin camından kuşların uçuşunu, bulutların rüzgârı takip etmesine hayran hayran dalar giderdim. Sokakta oynayan çocukları doyasıya seyreder, onların o coşku dolu gülüşmeleri ile ruhumu şenlendirirdim. Ailemi, akrabalarımı, dostlarımı sık sık ziyaret ederdim. Hemen herkes bugün kendi dünyasında herkes kendine bir dünya kurmuş. Sevgiden, muhabbetten, kendini tanımaktan bihaber geçen bir ömür. Maalesef siz okurken üzüleceksiniz ben de bunları derin derin düşünüp yazarken çok üzülüyorum ama bunları düşünüp ve hayatımızı yeniden revize etmemiz gerekiyor. Tabii ki teknolojisiz bir hayattan söz etmiyoruz, her şeyin yerinde ve kararında kullanıldığı ama anın yaşandığı, tecrübenin öne çıktığı bir hayat. Bir gün ne vakit bulabileceksiniz ne de sevdiklerinizi. Anın kıymetini bilin ve kaliteli zaman ile onu taçlandırın. Amine Kübra Salar ŞİİR Abim... Siz ki; ruhlara gıda, tükenmez ilaçtınız,Yüksek merhametinizleNicelerini iş sahibi yaptınız,Kimi vefalıydı, minnettarKimi de menfaatte işgüzarNice sıkıntıya göğüs gerdinizMüslümanlığın vakarını gösterdinizYüzünüz gülse de aktı gözyaşlarınız içinize.Enver Abi denince,Yayılırdı tebessüm yüzümüze.Zaman hani en iyi ilaçtıKatmerlendi ayrılık acısı.Tabiplerden fayda yok,Dinmiyor gönüllerimizin sancısıGözlerde yaş, gönüller mahzun,Hasretlik olunca serde,Kifayetsiz kalıyor kelimeler.Yürek yarasına merhem yok!Gönül acep ne eylerKalemler yetmiyor,Ne yazılsa, söylenseYa Rabbi! Bizleri onlara layık eyle!Sonsuzluk diyarında komşu eyle!