Tarihin tozlu sayfaları, makamın cazibesine kapılıp hırsına yenilmiş insanların hikâyeleriyle doludur. Nice devrimciler, nice adalet savunucuları, güç eline geçince zalimleşmiş; kardeşine merhamet göstermez olmuştur. Çünkü güç, sahibini çoğu zaman değiştirir.

Oysa gök kubbenin altında her insan eşittir. Herkes aynı havayı solur, aynı toprağa gömülür. Ama insan, Allah'ın geniş arzını paylaşmayı unuttu. Nimetleri birkaç kişinin elinde zincirledi. Paraya, makama, koltuğa âdeta secde eder hâle geldi. Ve gök kubbenin altı bir huzur yuvası değil, bir kavga meydanı oldu. Bir yanda emeğiyle helal lokma peşinde koşanlar… Diğer yanda o emeği sömüren azgın zenginler…

Oysa Allah'ın arzı geniştir, nimetleri herkese yeter. Paylaşılsa kimse aç kalmaz. Ama paylaşılmayınca kardeş kardeşe düşer. İşte bu noktada İslam'ın sunduğu sosyal adalet anlayışı bir kurtuluş kapısıdır.

"Komşusu açken tok yatan bizden değildir" buyuran bir peygamberin ümmeti, paylaşmayı şiar edinmelidir. Zekâtla, sadakayla, infakla malın kirini temizlemek, servetin sadece zenginler arasında dönüp dolaşmasını engellemek; faizden kurtulup emeği yüceltmek, serveti emanet bilip toplumun yararına sunmak… İşte İslam'ın ilahi terazisi budur.

Âyet-i kerimede "Ta ki o mallar, içinizden yalnız zenginler arasında dolaşan bir servet olmasın" buyurulmaktadır. (Haşr, 7) Bu âyet, paylaşımın ilahi bir emir olduğunu bize hatırlatır. Ey insan! Hırsına esir olma. Kardeşinin gözyaşını görmezden gelme. Unutmamak gerekir: Toprağın altında eşit olmayı beklemek kolaydır. Asıl olan bu dünyada adaleti tesis etmektir. Eğer yapmazsak 'Mahkeme-i Kübra'da boynumuz bükük kalır. Ama yaparsak… İşte o zaman, gök kubbenin altında gerçek eşitliği yaşamış oluruz. Ve bir gün huzur-u ilahîde tartıldığımızda, paylaşmanın, kardeşliğin ve adaletin izinden gitmiş olmanın huzurunu buluruz.

Ahmet Özdemir

ŞİİR

İhtiyarlık gelince

Elin ayağın tutmaz

Çöpünü kimse atmaz

Dertlerin asla bitmez

İhtiyarlık gelince

Suların düzgün akmaz

Kimse yüzüne bakmaz

Evlatlar seni takmaz

İhtiyarlık gelince

Dersin böyleymiş kader

Eden kendine eder

Dostların çeker gider

İhtiyarlık gelince

Kendini hep yakarsın