Biz sürekli zaman dilenen insanlarız. Çevremize hiçbir şeye vaktimizi olmadığından yakınırız. Çok istiyorum amalarla başlayan bin bir çeşit bahanelerle muhabbetimize devam ederiz. Aslında vakit var ama biz vaktimizi sosyal medyalarda geçirdiğimiz için kendimize vakit ayırmak imkansız. Vakit ayırdığımızı sandığımız o anlar bile sürekli telefonlarla baltalanıyor. Hem de acımasızca!En sevdiğiniz kitabı elinize alıp okumaya başlarken içinizden bir ses "hadi bu anın fotoğrafını çek" diye sesleniyor. Biz de direkt sorgulamadan çekiyoruz. Çünkü o sesin boyunduruğu altındayız... Çok güzel bir yere ailemizle gezmeye geldik. İçimizdeki o ses(!) yine ayaklanıyor. Hadi buraların resmini çek, başkaları da görsün nerede olduğunu... Böylece her güzel anı yaşamaktan, bize özel kalmasından mahrum kalıyoruz... Bundan da oldukça keyif alıyoruz.Bu sebeple ne o kahvenin tadını tam alabiliyoruz ne de bir kitabın sayfalarında kaybolabiliyoruz. Hiç olmazsa en güzel okumanın ortasında telefondan gelen bildirim bütün atmosferi bozmaya yetiyor! Aslında vaktimiz bol, lakin bizim o vakti o meşgalelere harcayacak vaktimiz yok...Çünkü biz vaktimizi yıllar önce bir ekrana bedelsiz kiralamışız. Ne kiracının çıkmaya niyeti var ne de ev sahibinin onu oradan çıkarmaya gücü!.. O yüzden zaman dileniyoruz herkesten... Nasıl yapsak da şu istediğimiz meşgaleye vakit ayırabilsek diye... Vakit var ama ekranda esir, vakit var ama vakti ayıracak insanın dimağı başka yerde...Amine Kübra SalarŞİİRAramakKaç tane gecem böyle geçer,SahipsizceBir arayıştayım bilmem varılır mıGözlerini saçlarını,Sorsam bulabilir miyimYa da vursam kendimi virane yollaraUzaklarda arasam,Misal mavi bir denizin ufuğundaYemyeşil,Çetin bir dağın en sarp yamacında.Gözlerinin rengini almış sankiDoğanın her bir demiDağlarda mıDeryada mı bulurum seniSöyle.Senden haber getirecek kimdir banaBu bir yolculuktur belki,Her günü ayrı çetrefilli.Kan ter içinde solukSoluğa hasretinin ateşiyle,Bir sokağın karmaşasında aramakSeni...Arayıp da bulamamakBağırıp da duyuramamakSorup da çağıramamakKorkutuyor beni...Arif Can ÖlgünESKİMEZ KELİMELERTASFİYE:1. Arıtma, arıtım, arıtılma, saflaştırma, saflaştırılma, pak ve temiz duruma getirme, getirilme. 2. Bir kuruluşun iflâsı veya kapanması sonunda hesaplarının kapatılıp kalan maddî varlığın, mal ve paranın alacaklılara dağıtılması, likidasyon. 3. Bir kuruluşta işçi ve memur çıkarma. 4. Görevine son verme.