Çocuklar 10 yaşına kadar der ki: "Canım annem babam sizi çok seviyorum..." 20 yaşına basıp aklı kesince: "Yaaa annem babam hiçbir şey bilmiyor. Hiçbir şeyden haberi yok..." 30 yaşında: "Ben annem babamdan daha çok biliyorum..." 40 yaşına geldiklerinde ise"Annem babam haklıymış bilemedim" derlermiş...

Yaşanmış bir olaydır anlatılır: Kızın telefonu çalar, arayan annesidir. Kız asık bir suratla telefona cevap verir: "Ne var ne oldu yine anne" "Kızım gelirken ekmek al da gel" der annesi. Kız asık suratla annesine: "Sen al, işim var" der ve kapatır telefonu annesinin yüzüne. Yanındaki arkadaşına da "Yaa bıktım şu annemin bana ekmek al demesinden" der. Yanındaki arkadaşının da kendisi gibi düşündüğünü zanneder. Ama durum farklı tabii. "Yaa sen n'aptın" der kızın arkadaşı. "Neden peki demledin annene Kalbini kırmaya değer miydi bir ekmek için" Hayıflanır öylece. Kız, arkadaşına sorar:

"Peki sen hiç hayır demiyor musun annene" Gözler dolu dolu cevap verir arkadaşı:

"Benim 'ekmek al kızım' diyen bir annem yok. Olsa alırdım. Ben annemi hiç tanımadım..."

Yine yaşanmış bir örnek: Vakit gece yarısıdır. Sabaha karşı telefon çalar ve yeni evli çocuk telefonu açar ki annesidir. Oğlan uykulu tabii: "Hayırdır anne bu saatte aranır mı insan, ne oldu, hasta mı var, ölen mi var" der. Annesi hüzünlü ve mutludur: "Yok oğlum, ondan değil, sen de beni böyle bir gece yarısı sabaha karşı rahatsız etmiştin. Doğum günün kutlu olsun..."

Bu iki örnekten de açık ve net anlaşılan şudur ki: Dünyada iyilik ve güzelliğe layık birisi varsa o da annelerimizdir.

Tohum toprağa, yavru yuvaya, yuva anaya emanettir. Ana bizi sarıp sarmalar. Ateş gibidir. Kendisi yanar ama etrafına neşe huzur ve mutluluk saçar. Mutluluk saçan birisi hiç üzülür müBabaları da unutmayalım tabii... Dağ gibidir. Yüksektir soğuktur ama güç kuvvet verir, dayanıklıdır. Yıkılmaz. Sevgiyle kalın.

İsmail Susam-Trabzon

ŞİİRAh oğlum...Akşamın hüznü üstüme çöktüAh oğlum ahh...Neden niçin gittin,Ne işin var gurbetteAh oğlum ahh..Ağabeyin ablaların yengenYeğenlerin, annenSeni çok özlediler;Çok seviyorlar ama ben,Ama ben oğlumÖzledim diyemiyorumBenimkisi,ÖzlemektenSevmekten öte bir şey...KabullenemiyorumKaldıramıyorum gidişiniYaşlı kalbimSudan çıkmış balıklar gibiÇırpınıp duruyorAh oğlum ahh...Akşamın hüznü üstümeArtık burada hava hep kapalıYıldızlar gülümsemiyorlar banaOnlar da yas tutuyorlar gibiAh oğlum Ahh...Bir daha ne zaman dönersinBir daha seni görebilir miyimBilmem bilemem ama,Bildiğim bir şey varsaBenim yaşlı kalbiminHasret denilen bu ağır yüküKaldırmaya gücünün olmamasıAh oğlum ahh...Ne işin var gurbetteKendine ailene bizlere yazıkÇok yazık ettin...