"Can" canı arar, insan insanı. Lakin her buluşma vuslat değildir. Her tebessüm dostluk, her sohbet sadakat değildir. İnsan, binlerce kişiyle karşılaşır da yalnızca birkaçına "canımın içi" diyebilir. İşte o birkaç kişiden biri varsa hayatında, bir cancağızın olmuştur. Ne büyük nimettir!

Zira dost, sadece derdini bilen değil; derdini, sen sormadan anlayandır. Sükûtuna tercüman olan; gözyaşını bir dua gibi dinleyendir. Herkes söz ister, o ise hâline razıdır. Ve işte, böyle bir dost Allah'ın yeryüzüne serptiği bir rahmet esintisidir. "Seni kendim için değil, kendin için seviyorum." Zordur bu cümle. Zira sevgi, çoğu zaman sahiplenmekle karışır. İnsan sever ama aynı zamanda hükmetmek ister. "Benim için şöyle ol", "beni kırma", "beni düşün" der. Oysa cancağız olmak, karşısındakini "kendin ol" diye sevmektir. O ne isterse onu diler, onun adına ondan öte hiçbir şey istemez.

Bu sevgi, "ben" merkezli değil "sen" merkezlidir. Benim sevdiğim biri olduğun için değil; sevilecek biri olduğun için sevilirsin. Bu, sadece insanı değil, sevgiyi de arındırır. O vakit sevgi bir bağ değil, bir duadır artık. Cancağızını sevmek, kendi içinden feragat etmektir. Onun sevdiklerini de sevmek, sevmediklerine karşı nefsini onun hatırına susturabilmektir.

Cancağız olmak cancağızın her hâlini sevmektir. Çünkü cancağızı sevmek, sadece onunla olmak değil onun olmayı istemektir. Cancağızım Bu kelime, iki dost arasında kurulan bir sır köprüsüdür. Bir dostluk dilidir. Bir kalbî akittir. Bu sözü birine söylediysen, artık sen de onunla sınanırsın. Onun için bir dua, bir dayanak, bir gaye olman gerekir. Onun sevinciyle sevinecek, yüküyle eğileceksin. O düşerse senin yüreğin burkulacak.

Bu yüzden cancağızım seni sadece sevmedim. Sana tâbioldum. Seninle oldum. Sende oldum. Ve bil ki, herkesin bir dostu olur ama her gönül "cancağızım" demez.

İşte o yüzden bu söz; az kişiye nasip işte o yüzden bu söz; çok kişiye hasrettir.

Selman Devecioğlu

ŞİİR

Ben Gazze

Ben Gazze,

Kimsesiz, çaresiz

Çevremde ateşten bir duvar

Üstümde kapkara bulutlar

Kimim kimsem kalmamış âlemde

Dilim dönmez anlatmaya hâlimi

Kaybolur boşlukta feryatlarım

Bir tek yakıcı gözyaşlarım

Ve sımsıcak kanım var

Durmadan akar.

Ben Gazze,

Susuz, umutsuz

Küçücük kızların yalnızca