Bir evde her şey bitebilir bazen. Ekmek biter, su biter, para biter, mal biter. Yeri gelir tuvalet kâğıdı biter. Hepsinin kendi içinde bir kifayet vakti vardır. Alırsınız, kullanırsınız biter. Alırsınız, yer içersiniz, biter tabii olarak.

Bunlar sayılı ve muvakkaten bize kullanmamız, harcamamız ve nihayetinde bitirmemiz için bahşedilmiş imkânlardır.

Biterse imkânlar elverir, az veya çok tekrar alırsınız, kullanırsınız, yersiniz, içersiniz, silersiniz, yine biter. Bu şekilde devam edip gider.

Lakin bittiğinde tekrar yenisini alamayacağımız, yerine koyamayacağımız ve hatta onların yerine koyacak bir şey bulamayacağımız iki şey vardır: sevgi ve saygı.

Küçük büyük ayırt etmeden bütün aile fertlerine dokunan, onları dürten veya tokatlayan iki kutlu değerdir sevgi ve saygı.

İşte bu iki kutlu ve yüce şey biterse evde her şey biter hem de biten hiçbir şeyi yerine tekrar alamayacak, koyamayacak, yiyip içip bitiremeyecek kadar biter.

Bu iki şey biterse eğer, yenisini almak için insanların bütün servetlerini harcamaları bile kifayet etmez maalesef.

Yemeye, içmeye, harcamaya, savaşa, kıtlığa çare bulan insanoğlu hiçbir devirde sevgisizliğe, saygısızlığa çare bulamamıştır ve bulamayacaktır. Zira bu değerler; ekmek, su, para, mal, hatta biten basit bir rulo tuvalet kâğıdı ile bir tutulamaz.

Tedarikin, harcamanın, yemenin, içmenin neresinden döndüğünüzün hiç önemi yok aslında! Sayılı ve muvakkat nesnelerden öteye geçemezler.

Bizlere; kullandığımız sürece bitmeyen, bilakis paylaştıkça daha da çoğalan bahşedilmiş sevgi ve saygı nimetinin her ne şartta olursa olsun elden kaçırmama hissinin devam etmesi gerekir.

Bir gün gelir, evde ve dünyada her şey bitebilir ki bitecektir de! Ekmek bitecektir, aş bitecektir, en mühimi de ömür bitecektir!

Bitmesini, hatta azalmasını bile istemediğimiz bu iki değer, duruş ve hakikat hep olsun, bitmesin ve artsın.

Artsın ki biten her şeyin üzüntüsü, sıkıntısı, vesvesesi ve ne kadar menfilik varsa hepsi bu iki kutlu değerin içine hapsolup kalsın.

Bırakın her şey bitsin evde; ekmek, su, para, mal, hatta tuvalet kâğıdı...

Ama sevgi ve saygı bitmesin kâfi.

Ayhan Özbek/Eğitimci-Yazar

ŞİİR

Tavuk tarında bile...

-Ravi, merhume Hicret Arvas annemiz-

Tavuk tarında bile, gizlice zikrin kılar

Gafiller yatar, uyur, yorgan döşek içinde

Horoz der ki, Ya Aziz, bizim de işimiz temiz.

Allah derik, hu derik, kapalı kümesi içinde.

Akbaba der, Ya Hannan, ördek der ki, Ya Mennan

Kaz der ki Ya Sübhan, ulu göller içinde

Bülbül der ki fakirem, bahçelerde şakirem.

Her gün Kur'an okirem, gülü gülzar içinde

Leylek der ki uçarım, Beytullah'a kaçarım

Altı ay kış gezerim, uçsuz çöller içinde