Modern hayatın ritmi hızlandıkça insan yavaş yavaş kendinden uzaklaşıyor. Kalabalıkların içinde yalnız, imkânların ortasında yorgun, imkânlara rağmen huzursuz… Herkes daha çok şeye sahip olmanın hayalini kuruyor ama çok az kişi gerçekten huzurlu. Çünkü huzur, elde ettiklerimizde değil; vazgeçebildiklerimizde gizlidir. İnsan bazen bir adım geri çekilerek görür büyük resmi. O zaman anlar: Hayat, bizim planladıklarımızdan çok, Allah'ın takdir ettikleriyle şekillenir.
Son yıllarda sık duyduğumuz bir kavram var: "Çağın hastalığı" denilen depresyon. Oysa belki de çağın hastalığı, kaderi kabullenememek!..İstediği olmadığında isyan etmek, olmadıysa yok saymak, olmuşsa da değersizleştirmek. Hâlbuki insan her zaman istediği hayatı yaşayamaz. Ama yaşadığı hayatın içinde Allah'ın muradını arayan, asıl huzuru bulur.Hayatı artısıyla eksisiyle karşılamak, hiçbir şey yapmadan oturmak değildir. Aksine; gayret içinde, sabırla, hakkıyla yürümektir. Ama yürürken taşlara takıldığında dahi "bu da benim yolumun bir parçası" diyebilmektir. Çünkü insan her zaman değiştiremez. Ama her zaman tevekkül edebilir.Ve bir gerçek daha vardır: İnsan, kendi derdine kapandıkça küçülür; başkalarının derdiyle ilgilendikçe büyür. Paylaşan insan çoğalır. Yaralara merhem olmaya çalışan bir gönül, Allah'ın rahmetine mazhar olur. Yüce dinimiz insanlara Allah'ın razı olduğu kul olmayı ne güzel tarif etmiştir. Muhtaca el uzatmaktan bahseder dinimiz mesela... Çünkü mümin faydalı oldukça mutlu olur. Faydalı olan huzuru bulur. Unutulmamalıdır: Huzur, dünya nimetleriyle değil, Allah'ın çizdiği yolda yürüyen bir kalple mümkündür. Kalbi yaratan Allah, o kalbin nasıl huzur bulacağını da İslamiyet'le göstermiştir. Onun için asıl huzur, Allah'ın hükmünü kabulde ve kadere rızadadır.Çünkü…"Sana senden gelir bir işte dâd lâzımsa;/Ümidin kes zaferden, gayrıdan imdâd lâzımsa."Ve nihayet…"Yüksel ki yerin bu yer değildir,/Dünyaya gelmek hüner değildir."Selman DevecioğluŞİİRYaraİçimdeki yaralar.Uyutmaz bu sıralar,Yad nece bilsin beni,İçimdeki, yaralar. Soğutur, unutturmaz, Dağıtır, uslu durmaz, Faile toz kondurmaz, İçimdeki yaralar.Ateştir, suya düşman,
 
									 
								 22
									22