Tolstoy'un satırlarında tanıdığımız o sade köylü Pahom'u hatırlarsınız. İçimizden biri gibiydi. Doymayan arzuları, bitmeyen hayalleri ve insanın kendisiyle hesaplaşmasını anlatan hikâyesiyle aslında hepimizi aynada yüzleştirdi.
Pahom, daha fazla toprağın, daha büyük bir mülkün peşindeydi. Oysa yolun sonunda kazandığı şey, yalnızca birkaç metrekarelik bir mezar toprağı oldu. Reis'in dilinden dökülen o acı hakikat, insanlık için bir vasiyet gibiydi:"Bir insana işte bu kadar toprak yeter."Ama biz unuttuk. Tıpkı Pahom gibi…Sınırlarımızı, ihtiyaçlarımızı, insanlığımızı unuttuk. Daha fazlası için hep koştuk; koşarken birbirimizi yorduk, kırdık, harcadık. Daha büyük evler, daha gösterişli arabalar, daha yüksek makamlar uğruna yitirdiğimiz şeyin en büyüğü olduğunu fark etmedik: Vicdanımızı kaybettik.Kapitalizmin çarkları içinde hepimiz birer Pahom'a dönüştük. Daha çok biriktirenin daha değerli sayıldığı bu düzende, paylaşmayı unuttuk. Dostlukların yerini çıkar hesapları aldı, komşunun açlığı gözden kaçtı. Depolarımız erzakla doldu ama gönüllerimiz boş kaldı.Ve biz hâlâ koşuyoruz.Yarışın galibi olacağımızı sanıyoruz. Oysa bitiş çizgisine vardığımızda elimizde kalan yalnızca birkaç metre toprak oluyor.Ama yine de umut var. Çünkü her Pahom'un bir uyanışı vardır. Bir gün hepimiz, bugünkü değersizlik hissimizin asıl sebebini anlayacağız. Daha fazlasının bir yanılsama olduğunu fark edeceğiz. Ve o gün, dünyayı yeniden güzelleştirecek olan şey hırs değil, vicdan olacak.Paylaşmayı, şefkati, merhameti hatırladığımızda insanlık yeniden nefes alacak. Çünkü biz ancak insanlığımızı koruduğumuzda gerçekten kazanabiliriz.Unutmayalım:Hepimize bir avuç toprak yetecek. Fazlası için insanlığımızdan vazgeçmeye hiç değmez.Ahmet ÖzdemirŞİİRArıyorumAramakla bulunur diyerek çıktım yolaBakıyorum yukarı-aşağı, sağa-sola,Selâm verip sordum denk geldiğimİlk adama...Kimim ben Kendimi arıyorum.Bir fermanla dünyayı getirirler dizeMesaj büyüktür anlayabilelim diye bize.Ne oldu da gitti o ecdadın ihtişamı,Soruyorum size,Biz tarihten çekilince kaldı ortamMerhametsize...Kaybettiğimiz değerleri arıyorum.Bu yolun sonu hüsrandır bak tarih şahit,