Kendi hızıyla yetinmeyen tek varlık insanoğludur. O bu duyguyla ilk önce atı evcilleştirmiştir. At Türk'ün kanadı, yiğidin ise öz kardaşı olmuştur. At Türk'ün töresinde mukaddes sayılmıştır. Hatta İslam'da eti ve sütü helal olduğu hâlde gazaların ve cihadın vazgeçilmez yoldaşı olduğu için kesilmesi mekruh sayılmıştır. Kılıç, yay ve okun her birinin ayrı ve mukaddes manaları vardır. Eski Türk komutanları Tigin diye anılırdı. Tig, kılıç demektir. Tigin, ömrünü kılıcına, gazaya, vatana millete adayan kimse demek olsa gerektir. Kadın ise en mahrem, en mübarek, en özel varlığımız Olmasaydı, olmayacaktık.

İlk önce atımızı, sonra da pusatımızı elimizden aldılar. Şimdilerde en büyük oyunlar da kadınlarımız üzerinde oynanmaktadır. Güzeller güzeli Peygamber efendimiz aleyhisselam "Cennet kılıçların gölgesi altındadır." buyurmuştur ki insanın can emniyeti gibi, ahiret hayatı da pusatın gölgesindedir. Çünkü pusatın gölgesi, bayrağın gölgesidir. Ol dahi, din ü devlet ve mülkü milletin varlığı ve selametidir. Endülüs'teki felaket ve daha nice vatan toprağının elden çıkması hep bu gafletin neticesidir. "Hazır ol cenge eğer ister isen sulh ü salâh" atasözü devletin bekasının her an savaşa hazırlıklı olmaktan geçtiğini çok güzel ifade eder. Kılıç, dosta güven düşmana korku vermek için kuşanılır. Osmanlı padişahlarının kılıçlarını İstanbul'un manevi sultanı Eyüp Sultan hazretlerinin huzurunda kuşanması, kılıcı Hakk'ın emrinde, insanlığı kurtarmak için kuşandıklarını ifade eder. Buna göre kılıç öldürmek için değil, yaşatmak için kuşanılır. İşte tarih boyunca Türk askerinin farkı burada gizlidir. Türk askeri adı görklü Muhammed aleyhisselamın biricik neferi olan Mehmetçik'tir.

İdris İspiroğlu

ŞİİR

İstanbul'u suçlama

İstanbul'u suçlama!

O istemedi

Megalığa bir meze olmayı

Endamını kırma

Zaten,

Kalabalıktan nefret ederdi,

Mayası

İstanbul'u suçlama!

Yüzündeki perçemli güzelliği,

Görmeyenleri,

Onu yedi tepesinden,

Seyretmeyenleri,

Zaten hiç sevmezdi

İstanbul'u suçlama!

Zehirden boğulmayı,

Boğulurken milyonluk olup

Gürültüyle coşmayı,

Zaten hiç mi hiç yeğlemezdi

Küsme ona!

Hâlâ peşinde kendisini kurtarmaya