(Akşam, 5.3.1934, s. 1)

4 Mart 1934'te, yeni açılan İnk̆ilâb Tarihi Enstitüsü bünyesinde ilk "İnk̆ilâb Târihi" dersini veren Maârif Vekîli Prof. Yusuf Hikmet Bayur'un têvîline nazaran, Efendi'sinin "içkiye ve kadınlarla eğlenmiye düşkünlüğü", bir "büyük adamlık îcâbı" imiş! Bu dersindeki iddiâsına nazaran ise, tercüme İsviçre Medenî Kânûnu'nun kabûl edilmesiyle, Memleket, bir ânda, "Kurûn-i Vustâ"dan (Orta-Çağdan) Muâsır Devre sıçramış!

***

Makbûle Hanım gülüyor, eliyle havada bir yarım dâire çizdikden sonra, iftihârla:

"- Pek çok!" diyor.

Belli, husûsen, Makbûle Hanım'ın teypi kapattırarak verdiği mâl̃ûmâta istinâden onlardan bir kısmının ismini sayıp döküyor: İçlerinde Devlet adamlarının kızları da bulunan uzun bir liste! Fanatik Kemalistler, "Ebedî Şef"lerinin bu donjuanesk muvaffak̆iyetleriyle ne kadar iftihâr etseler azdır! Nitekim Şemsi Belli de öyle yapıyor:

"Atatürk'ün kız kardeşi –rahmetli- Makbule Atadan'la yaptığımız söyleşiler, günlerce, haftalarca sürdü.

"1955 yılı Haziran ayının son günleriydi. Gülhane Askerî Hastanesindeki özel odasında yine kendisini ziyarete gitmiştim. Zonguldak Milletvekili Edibe Sayar'la birlikte Türk Kadınlar Birliği üyelerinden birkaç hanım ziyaretçi, Anıt-Kabr'e bakan pencerelerin önündeki koltuklarda oturmuşlar, sürekli konuklarından Sayın Sabiha Gökçen ile Muallâ Tuncak da yanıbaşında ayakta duruyorlardı. Ses alma aygıtını her zamanki sehpasının üzerine yerleştirdim. Mikrofonu, sırtını dayadığı yastığa iyice gömülmüş bulunan Makbule Atadan'ın eline verdim ve odada bulunan ziyaretçilerin iznini aldıktan sonra değişik bir soruyla açtım o günün konuşma gündemini:

'- Atatürk hiç âşık oldu mu'

"Makbule Atadan bu sorumu şöyle yanıtladı:

'- Delikanlılık çağına ait duygularını bilemem. Bize hiçbir şeyini belli etmezdi. Kurtuluş hareketinden sonra, sizin sorduğunuz mânada kuvvetli bir aşk geçirdiğinden de haberdar değilim.'

'- Atatürk'e âşık olan kadınlar var mıydı Makbule Hanım güldü. Eliyle havada bir yarım daire çizdikten sonra:

'- Pek çok' dedi… Pek çok… Bir tanesi Bağdat'ta tanımıştı ağabeyimi. Kendisine karşı ne kadar ilgi göstermişse, asker Mustafa Kemal de bu duyguya o kadar bîgâne kalmıştı. Vazifesi belki bunu icap ettiriyordu.' " (Belli 1988: 127-128)

Makbûle Hanım'ın verdiği bu bilgilerden anlaşılan odur ki ağabeyi, kadınlarla mâcerâlarını, bir iftihâr hissiyle, arkadaşlarına ve işret sofrasına katılanlara olduğu gibi kızkardeşine de anlatıyordu… Kız kardeşi dahi, bu hikâyelerden rahatsız olmak şöyle dursun, onlardan, başkalarına aynı iftihâr hissiyle bahsediyor…

Belli, Makbûle Hanım'dan daha fazla bilgi almak isteyince, odadan bâzı ziyâretcilerin çıkması bekleniyor, teyp kapatılıyor ve aralarında çok şey konuşuluyor, l̃âkin bunlardan ancak cüz'î bir kısmı bize intikâl̃ ediyor:

"Çevremizdeki hanımlar da tüm dikkatleriyle bu ilginç konuyu dinlemeye çalıştıkları için Makbule Hanım fazla açılmak istemiyordu. Ziyaretçilerin büyük bir kısmı gittikten sonra konuyu yinelemek istedim. Bu kez keskin bakışlarını elindeki mikrofona ve bir kenarda tüm konuşmalarımızı banda alan teybe çevirdi. Mikrofonu prizinden çıkardım, teybi kapattım ve Makbule Hanımı dikkatle dinlemeye başladım.

"Gerek kız kardeşinin, gerek Atatürk'e yakın olmuş diğer kişilerin anlattıklarından öğrendiğimiz kadarı ile, O'na, o büyük insana yönelik aşk duyguları bir hayli çok. Delikanlılık yıllarındaki esintiler bir yana bırakılırsa, Mustafa Kemal'i içtenlikle ve delice seven kızların başında Bulgar Başbakanı Radoslavof'un kızı Nikolina, Bulgar Harbiye Nazırı Kovaçef'in kızı Mâna, Türk dostu bir Bulgar hukukçunun kızı olan Elena Açkof, Zübeyde Hanım'ın ikinci eşi Ragıp Efendinin kuzeni Fikriye, [v.s.] ilk sırayı işgal etmekteler…" (Belli 1988: 128)

İsimleri sayılan bütün bu kadınlarla "Büyük Rehber"in aynı ânda düşüp kalktığı vâkıasına ayrıca dikkat etmek lâzımdır…

(Milliyet, 6.11.1955, s. 1)

"Makbule Atadan, Ankara Gülhane Hastahanesinde Büyük Ata'ya dair hatıralarını ses makinesi mikrofonuna anlatıyor. Ayakta da bu kıymetli röportajı yapan Şemsi Belli görülüyor."

Mustafa Kemâl'in kız kardeşi Makbûle Hn., yakalandığı rahim kanserinin tedâvîsi için, 1955 yazında Gülhâne Askerî Hastahânesi'ne yatırılmış, orada, her zamânki gibi imtiyâzlı muâmelesi görmüş, başta Celâl Bayar olmak üzere Devlet ricâlinden birçoğu onun için seferber olmuştu. Buna rağmen kurtarılamadı ve 18 Ocak 1956'da vefât edince, cenâzesi Devlet merâsimiyle kaldırıldı.

Şemsi Belli, 1955 Haziran'ında onu Hastahânede def'alarca ziyâret ederek ağabeyi hakkında mülâkat yapıyor. Konuşmalarını teype kaydediyor. Makbûle Hanım, sâdece, ağabeyinin "aşklarından" bahsederken teypi kapattırıyor. Belli'nin "Makbule Atadan Anlatıyor: Ağabeyim Mustafa Kemal" başlıklı geniş röportajı, Makbûle Hanım daha vefât etmeden, Milliyet gazetesinin 10 Kasım – 24 Kasım 1955 târihli nüshalarının üçüncü sayfalarında, evvelâ 6 Kasım 1955'ten îtibâren birinci sayfada birkaç gün anons edildikden sonra, 15 gün tefrika edildi. Bilâhare kitab hâlinde de müteaddid baskıları yapıldı.

***

Fanatik Kemalist gazeteci Şemsi Belli'nin, "Büyük Rehber"in donjuanesk muvaffak̆iyetlerine bulduğu kılıf: "Çoğunluğu genc kız ve genc hanımlardan oluşan güclü bir istihbârât şebekesi kurmuştu"!