Çetin Emeç'in çirkef neşriyâtına alçak bir cinâyetle değil, fikirle, Kânûnla mukâbele etmek, adâlet olurdu!

Bu çirkef neşriyâtına rağmen, Çetin Emeç 7 Mart 1990'da alçakça bir sûikasd̃le öldürülünce, bu cinâyet karşısında da büyük teessür ve infiâl̃ duyduk. Çünki Memleketin kânûnlarını hiçe sayarak, hele ki fikirleri sebebiyle, kimsenin kimseyi bu çeşid tedhîşçi cinâyetlerle cezâlandırma hakkı yoktur. Fikre ancak fikirle mukâbele edilir! Bizâtihî "fikir" İnsan Haklarını ihl̃âl̃ mâhiyetinde ise, cezâsını tâyîn edecek olan, mahkemedir! Her hâl̃-ü-k̃ârda, kullandığı vâsıtalar ahl̃âk̆î olmıyan bir dâvâ, bir gâye, peşînen haksızdır, merdûddur! Hayfâ ki o günlerden beri barbarca cinâyet zinciri uzayıp gitti; daha beteri, g̃ûyâ Allâh adına "cihâd" eden aynı Bâtıl Zihniyet, onu kullanan insan kılıklı iblislerin elinde, müdhiş bir tahrîb vâsıtası hâl̃ine geldi ve neredeyse bütün İsl̃âm Âlemi kana bulandı, beldeler harâbeye döndü, onlarca senedir yüz milyonlarca mazl̃ûmun ıztırâb çığlıkları semâyı tırmalıyor, milyonlarca Müslüman, hayâtı pahasına ve zillet içinde Avrupa'ya, Amerika'ya hicret etmiye çalışıyor, denizlerde boğuluyor yâhûd açlıktan kırılıyor! Irzlarına tecâvüz edilenlerin, fâhişeliğe zorlananların, organları satılanların, âilelerinden, Milletimizden koparılan çocukların haddi hesâbı yok! Ey sapkın bir ideol̃oji yüzünden hayâtımızı cehenneme çeviren, idrâk̃leri dumûra uğramış, kalbleri taşlaşmış mahlûk̃lar, siz Hâlik̆'a nasıl hesâb vereceksiniz

Çetin Emeç ve –şoförü- Sinan Ercan'ın kalleşçe öldürüldüğü günlerde baskısı yapılmakta olan Süleyman Demirel kitabımızın sonuna dercettiğimiz bir makâle ile –benzeri başka cinâyetler gibi- bu menfûr cinâyeti de takbîh etmiştik; oradan aynen ik̆tibâs ediyoruz:

Kitabı bitirirken bir acı haber daha!

Teröre, şiddete, zorbalığa, fikirler ve vicdanlar üzerinde her çeşit baskıya lânet!

Kitabımızın dizgisi bitmiş baskıya girmek üzereyken, Dr. Reşad Halife ve Prof. Muammer Aksoy'dan sonra bu sefer de gazeteci Çetin Emeç ile şoförü Sinan Ercan'ın kalleşçe, nâmertçe, insafsızca katli haberiyle karşılaştık. Ve diğerleri kadar bu haberle de yine derinden sarsıldık, kalbimizde bir kerre daha büyük bir ıztırap, üzüntü ve infial duyduk. Öyle ki bu şiddetli hislerin tesiriyle kitabımızda bu hadise karşısında reaksiyonumuzu da dile getirmekten kendimizi alıkoyamadık…

Sayın İlhami Soysal'ın tesbitine nazaran, Çetin Emeç Masondu ve ne yazık ki fikirleri, tavırları, yazılarıyla Türkiye'deki umumî politikacı ve gazeteci tipinin dışına çıkmıyordu. O tip ki, bizi, kendisine karşı yıllardır duyduğumuz şiddetli reaksiyonla sonunda bu kitabı kaleme almıya sevk etmiştir…

Bu haliyle Çetin Emeç de bizim ancak araştırmalarımız çerçevesinde mecbur kaldıkça okuduğumuz bir yazardı. Bâzı yazılarını, yazılarındaki bâzı ifadeleri okurken zaman zaman tiksinti derecesinde allerji duyardık. Hattâ bu allerjimizi henüz neşredemediğimiz bir kitabımızda açıkça dile getirdik. [İbrahim Halil Çelik Hâdisesi hakkındaki –şu ânda, işbu çalışmamızda nakletmekte olduğumuz- uzun makâlemizi kasdediyoruz…]

Bize göre, Çetin Emeç de (aynen Prof. Muammer Aksoy gibi) ideal, örnek bir insan olmaktan çok uzaktı. Ve fikirleri, yazıları da (aynen Prof. Muammer Aksoy için de düşündüğümüz gibi) ancak vasat, alelade seviyede idiler.

Onun bilhassa –bizce yanlış veya eksik bir Laiklik ve Demokrasi anlayışı adına- bazı Müslüman kesimlere karşı aşırı hücumları ve saldırgan, hakaretâmiz ifadeleri bizde reaksiyon doğurmaktaydı. Ama, bu arada, bâzı tenkidlerinde tamamen haksız olmadığının da pekâlâ farkındaydık. Bu tenkidlerini hakkaniyet ölçüleri içinde ve yapıcı bir üslûpla yapsa, bize onu ancak alkışlamak düşerdi. Ne ki, yanlış bir politika anlayışının tesiri altında, o da sık sık ölçüyü kaçırıyor, müdâfaa ettiğini söylediği demokratik-insanî değerlerle tenakuza düşüyordu.

Binaenaleyh biz umumiyetle Çetin Emeç'le fikir ve tavır beraberliğinde olmaktan çok uzaktık. Fakat bir kimsenin samimiyetle yanlış olduğuna inandığımız fikir ve tavırlarına yine sırf fikir planında kalarak muhalefet etmek başka, bu muhalefeti şiddete ve cinayete dönüştürmek başkadır. Bu ikincisi, bizim gözümüzde, kısaca fikrî aczdir, alçaklıktır, korkaklıktır, nâmertliktir, barbarlıktır…

Bize göre, gerçekten Demokrat, gerçekten İnsan Hakları Dâvâsına bağlı olmanın miyarı, bizim gibi düşünen insanlardan ziyade asıl bizden farklı düşünenlerin haklarına sahip çıkmak ve öncelikle onlara yönelik tecavüzlere karşı durmaktır.

İşte ben de, Dr. Reşad Halife ve Prof. Muammer Aksoy gibi Çetin Emeç'in de hunharca katledilmesini bu çerçevede bütün kalbimle lânetliyor, kaatillerine Allâh'tan merhamet, vicdan, insanlık niyaz ediyorum.

Aynen bir zamanlar büyük din mazlumu İskilipli Âtıf Hoca'nın haince, zalimce idam edilmesini de bugün lânetlediğim gibi… (Ankara, 9.3.1990) (Yesevîzâde, Süleyman Demirel veyâ Yalan Üzerine Kurulu Bir Politik Hayat, Ankara: Hakikati Arayış Neşriyatı, Nisan 1990, ss. 309-311)

Yalan ve istismâr üzerine kurulu bir siyâsî hayât

Çelik Hâdisesinde bizi Sayın Emeç'inki kadar üzen bir tavır da SHP "Genel Sekreteri" Sayın Deniz Baykal'dan geldi. (Bkz. Hürriyet, 17.4.1989, s. 16) En azından nazarî olarak İnsan Hakları mevzûunu en fazla işliyen bir parti İdârecisinin haksızlığa karşı karârlı bir tavır takınması ve evvel emirde, bunu kuvvetle protesto etmesi l̃âzım gelirdi. Hâl̃buki bu hâdise, onun yaptığı gibi, L̃aikliğin ve Kemalizmin müdâfaasını yapmayı gerektiren bir hâdise olmaktan çok uzaktır…

Aynı Partinin Genel Sekreter Yardımcısı Sayın Adnan Keskin ise, adı gibi keskin bir ifâdeyle Sayın Çelik'i mahk̃ûm etmekden çekinmedi:

"…Bu kişiyi garip bir yaratık olarak nitelemekten başka söyleyecek bir söz bulamıyorum. Türkiye'de Sol tandanslı insanlar ağızlarını açtığında yeri göğü yıkan görevlilerin izleyeceği yolu da merakla bekliyorum." (Güneş, 17.4.1989, s. 11)

Sayın Keskin, sizin de samîmî bir İnsan Hakları müdâfii olabilmeniz için kafanızı daha çok terbiye etmeniz lâzım!

Sayın "Yargıtay Başkanı", biz nîçin Kemalist olmak mecbûriyetindeyiz

Bir garâbet misâl̃i de, "Yargıtay Başkanı" (Türkcesiyle: Temyîz Mahkemesi Reîsi) Sayın Ahmed Coşar'dan:

" 'Ben Atatürkçü değilim, ben Müslümanım' demek ne ölçüde doğru bir olaydır Bunu tasvip etmiyorum ve üzücü buluyorum.

"Ne kadar Müslüman olduğumuzu söyleme hakkımız varsa, o ölçüde Atatürkçü olduğumuzu söyleme zorunluluğumuz vardır. Bu sözlerin suç olup olamayacağına girmiyorum. Ama Türk olarak, vatandaş olarak, Yargıtay Başkanı olarak ve Demokrasi açısından bu sözleri üzücü buluyorum." (Hürriyet, 17.4.1989, s. 16)

Evet, Sayın Coşar, bu ne biçim hukûk ve Demokrasi anlayışı böyle Biz neden "Atatürkçü olmak" ve "olduğumuzu söylemek zorunda" imişiz Siz İnsan Haklarını, bâhusûs Vicdân Hürriyetini böyle mi öğrendiniz Bir insan muayyen bir dîni veya ideol̃ojiyi benmisemiye nasıl icbâr edilebilir Nasıl olur da Kemalist Totaliter İdeolojiyi benimsemek bir vatandaşlık şartı olarak vaz'edilebilir Bunun, insanları zorla Müslüman, Hıristiyan, Komünist, ilh… yapmaktan ne farkı var İnsanlık binlerce senedir bu Engizisyoncu Zihniyetle mücâdele etmiyor mu Ve, Allâh'a bin şükür, nihâyet bu gayr-i insânî zihniyeti yıkaraktır ki İnsan Haklarını îl̃ân etmiş değil midir Çok yazık! Türkiye'de Hukûkun, Adâletin en yüksek mevk̆ilerini kimler işgâl̃ ediyor

İnsan Haklarının pervâsızca ihl̃âl̃i: Kemalizm, vatandaşlık şartı!

Ya size ne demeli ANAP "Genel Başkan Yardımcılarından ve TBMM İçişleri Komisyonu Başkanı" Sayın Galip Demirel Şu beyânâtınızdan sizin de hiç İnsan Hakları terbiyesi almamış olduğunuz anlaşılıyor:

"Urfa Belediye Başkanı Çelik'in 'Ben Atatürkçü değilim' beyanı tamamen haddinibilmezliktir. Bulunduğu yeri ve görevi aşan beyanlarda bulunmuştur. Refah Parti'li Belediye Başkanlarının beyan ve hareketleri toplumda gerginliği arttırıcı ters hareketlerdir. Türkiye Cumhuriyeti'nin 70. yılında [] böyle beyanlar talihsizliktir. Bu şekilde fikirleri varsa kendilerine saklasınlar! Hiçbiri temsil ettikleri makamları kullanarak böyle beyanda bulunamaz. ANAP olarak bu konuda hassasız. Hükûmet de bu konuda gerekeni yapacaktır. Kimsenin şüphesi olmamalı!" (Güneş, 17.4.1989, s. 11)