Ramazan ayının ilk günlerinde Munzur Üniversitesi'nde düzenlenen Alevilik ve Bektaşilik Belgeselinin gösterimi dolayısıyla düzenlenen bir panel dolayısıyla Tunceli'deydik. Boğaziçi Küresel İlişkiler Derneğinin projesinin yapımcılığını ve yönetmenliğini Uluslararası Siirt ve Bingöl Kısa Film Festivallerinin cevval organizatörü Baran Mayda yapmış. Belgeselde Türkiye'de Alevilik konusunda devlet söyleminin ve siyasetlerinin son 20 yıl içinde geçirdiği dönüşümler ve geldiğimiz durum ele alınıyor. Bu tarihin ve sosyolojinin sunulduğu belgesel adeta işin ehlinin, Tunceli'de Munzur Üniversitesi'nin akademisyenleri ve öğrencilerinin şahitliğine arz edilmiş oluyordu. Tunceli'yi en son 8 yıl önce ziyaret etmiştim. Aradan geçen 8 yıl içinde Munzur Üniversitesi'nin kat etmiş olduğu mesafeyi hemen görmek mümkün. Kurulduğu günden itibaren bir hayli mesafe kat etmiş olan üniversite bugün 8 fakültesi, 3 meslek yüksekokulu, Eğitim Bilimleri Enstitüsü ile doğrudan rektörlüğe bağlı 6 bölümünün yer aldığı güzel kampüsüyle tam teşekküllü bir üniversite olarak gelişimine devam ediyor. Tabii bütün bu fiziksel gelişiminin yanı sıra üniversitenin ulusal ve uluslararası üniversite ağına olan bağlantıları ve katkıları da paralel bir gelişim göstermektedir. Bütün Anadolu Üniversiteleri gibi, bulundukları şehrin tarihi, kültürü, folkloru, kültürel ve maddi varlığına dair attıkları bilimsel kazılarla elde ettikleri verileri evrensel bilgi havuzuna aktarmaları sözkonusu. Alevilik konusunda neler yapıldığını merak edenlerin bakmayı ihmal ettikleri yerlerden biri de bu olsa gerek. Diğer bütün üniversitelerdeki Alevilik üzerine çalışmaların yanı sıra Munzur ve mesela Hacıbektaş Üniversiteleri bu alanda ihtisas üniversiteleri olma yolunda ilerleme imkânına sahipler. Bingöl Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. İbrahim Çapak moderatörlüğünde düzenlenen panele Munzur Üniversitesi Prof. Dr. Kenan Peker ve Boğaziçi Küresel İlişkiler Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Ceyhan Aksoy ile birlikte katılım gösterdik. Panelin başlığı "Kapıları açmak: Dostluk temelinde çözüm" şeklinde atılmıştı. Aslında son 20 yılda Alevilik üzerine Türkiye'de izlenen politikaların ne kadar iyi bir özetiydi bu. Belgeselde de değinildiği üzere, Türkiye'de Aleviliğin son 20 yıl içinde ilk kez devlet söylemi tarafından tanınması sözkonusu olmuştur. Onun öncesinde Aleviler zannedildiği gibi "Sünni Devlet" tarafından ihmal edilip inkâr edilmiş değildi. Aleviliği ihmal edip inkâr eden devletin ne Sünniliği ne Aleviliği söz konusuydu. Tekke ve zaviyelerin kapatılması ve benimsenen laiklik tarzının hedefi her türlü dindarlıktı. Bu hedef doğrultusunda ulaşılmak istenen toplum da pozitivizmin öngördüğü gibi dinin tamamen bidat ve hurafe sayıldığı mevhum bir "bilim dini"ne ulaşmaktı. Bizatihi bu hedefin kendisi cahilce bir pozitivizm hurafesi olarak anılıyor şimdi. Ama yol açtığı tahribat uzun süre devam etti. En büyük tahribatı da Aleviliğe yaptı. Uzun hikâye. Gelinen durumda Alevilerin en çok rahatsız oldukları konunun başkaları tarafından "tanımlanmak" olduğu görüldü, anlaşıldı. Bunun üzerine 2007 yılı itibariyle ülkemizin en yetkin din sosyologlarından Dr. Necdet Subaşı'nın moderasyonunda, devlet bakanı Faruk Çelik tarafından seri Alevi Çalıştayları düzenlendi. Bu çalıştaylarda gözetilen en önemli ilke Alevileri hariçten tanımlamamak, Aleviler kendilerini nasıl tanımlıyorlarsa öylece devlet tarafından anlaşılmak, kabul edilmek ve kayda geçirilmek. Bu çalıştaylar sayesinde görüldü ki, Alevilerin yekpare bir Alevilik tanımı yok. Buna rağmen devlet tarafından kendilerine özellikle bir tanım dikte edilmeye çalışılmadı. Bir tanım birliğine ulaşma konusunda yüz yıl boyunca salt şifahi kültüre bağlı kalmış olmaktan mütevellit sorunlar takdir edildi. Bu kadar geniş bir kitlenin