Gazze'de Filistin halkına yönelik İsrail soykırım saldırıları bugün itibariyle 136. Gününe ulaşmış durumda. İsrail soykırım girişimlerine hiç ara vermediği gibi Refah'a kadar sürdüğü Gazze halkına karşı eşi benzeri görülmemiş, her seferinde alçalış çıtasını daha da derine indirdiği saldırılarına devam ediyor. Dünyada İsrail'in bu soykırımcı saldırganlığına karşı protestolar da hız kesmeden devam ediyor. Ancak ikisinin birbirini etkilemeksizin eşzamanlı olarak devam ediyor olmasının her gün Gazze halkının çoluk çocuğuyla, kadınıyla, yaşlısıyla, doktoruyla, gazetecisiyle, öğretmeni, öğrencisi, bebeği, hastasıyla hunharca katledilmeye devam etmesi, protestoların başka bir dil ve eylem arayışına yönelmesine yol açıyor. Bu konuda İsrail'in saldırganlığının ilk aşamalarında protestoların bir anlamı oluyordu, belki bir ihtimal saldırıları durdurur diye. Ancak belki ABD ve AB'den aldığı cesaretle İsrail'in kendisine yönelen bütün protestolara rağmen soykırımcı barbarlığına devam etmesi protestoların aynı tonda devam etmesini hem anlamsız hem gereksiz kılmaya başlıyor. Bu saatten sonra başka bir eylem faslına geçmek zorunlu hale geliyor. Tabi kim ne kadar dert ediyorsa. Baştan beri İsrail'e karşı Filistin halkının yanında yer almak konusunda İslam dünyasının bütün devlet düzeyindeki aktörlerinin önünde yer alan Türkiye'nin de söylemini "İsrail'in saldırıları durdurmalıdır" seviyesinden "Ey İsrail, tahammülümüz kalmadı, saldırılarına derhal son ver, yoksa" aşamasına gelmesi bir zaruret haline geliyor. Tabi bu dilin anlam veya tehdit içeriği neyi gerektiriyorsa Akla ne geliyorsa o. Zira bugün artık İsrail'i durdurmasını beklediğimiz başka bir gücün olmadığını anlamamışsak yaptığımız şey sadece havanda su dövmek oluyor. İsrail'i durdurmasını beklediğimiz güçler zaten İsrail'in işbirlikçileri. Onların insafa gelmesini beklememiz her şeyden önce mevzuyu yeterince okuyamadığımız anlamına geliyor. Bu noktada yapılan destek açıklamaları ülkenin ağırlığını değil sadece acziyetini hissettirmiş oluyor. Ya hiç açıklama yapmamak, soykırımın işbirlikçisi ABD'den veya başkasından medet ummamak gerekiyor veya ne yapılması gerekiyorsa artık söylemi üstlenenlerin yapması gerekiyor.Elhak, Gazze halkı açıkça kimseden hiçbir şey beklemediğini defaten söyledi. Allah muhafaza, sizden gelip bize silahlarınızla, ordularınızla destek olmanızı beklemiyoruz, biz bu yola koyulurken hiç kimseden yardım beklemedik. Ama soykırımcı İsrail'in dünyanın gözü önünde çoluk çocuğun hayatına bu kadar hunharca kastedebileceğini, kastederse dünyanın bu kadar sessiz kalabileceğini, sessiz kalsalar da yardım etmek isteyenlerin bu kadar engellenebileceğini veya bu engelleri ortadan kaldırabilmek için Müslüman liderlerin bu kadar aciz kalabileceğini belki hesaplamadık.Sadece İsrail'e yönelik değil, bu insani yardımları bile üstlenmekteki acziyetini sergileyen Müslüman ülke liderlerine de yönelen protestolar giderek başka bir mecraya doğru ilerliyor. Protesto eylemleri hükümetlerini daha etkili, yaptırımlı tedbirler almaya davet ediyor. Bülent Yıldırım yeni bir Mavi Marmara organizasyonundan sözediyor. Dünya İslam Alimler Birliği ile birlikte Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Erbaş İsrail'e karşı Cihad'ı farz kılan ayetleri okudu. İsrail laftan değil, güçten anlıyor. Şimdiye kadar onu daha fazla ileri gitmekten alıkoyan hiçbir çekincesinin kaynağı İslam dünyasının liderleri veya dünyanın hiçbir ülkesinin eleştirisi olmadı.