Çünkü sermayenin anne sevgisini paraya dönüştürdüğü ve anne üzerinden para kazandığı tek gün anneler günüdür.

Bu bir günlük sevgiden kasalarını doldurduktan sonra anne onlar için çıkarlarına çomak sokan ve küresel sistemin düşmanı bir insandır.

Anne doğuştan patrondur, kendi işini kendi görür, emeğinin karşılığında para istemez, sıcak ve içten bir teşekkür yeter ona.

Annelik parayla işlemediği için sermaye anneyi kendine düşman olarak görür.

Annelik küresel sermayeye terstir.

O yüzden anneliğin güçlenmesini, itibar kazanmasını istemezler.

Kapitalizm şöyle bir şeydir; Gazze'de İsrail'e anneleri ve çocukları öldürtür, dünyanın diğer tarafında da "Anneni seviyorsan (pahalı) hediyeler al" der.

Oysa anne senede bir gün hatırlanacak kadın değildir ama kapitalizm "bir gün hatırla yeter" der.

Küresel şirketlerin anneler gününde anneyi sevme ölçüsü alışveriştir; "Anneler gününe özel indirimler var, bu fırsatı kaçırma anneni hediyelerle sevindir" der.

"Git annenin elini öp, yanında otur, onunla zaman geçir, gönlünü okşa" demez.

Küresel şirketler dışarıda çalışmayan anneyi neden sevmez

İş dünyasında parayla yaptırılacak birçok işi o evde parasız yapar.

Dışarıda çalışmayan anne onların istediği tüketici tipi değildir.

Dışarıda çalışmayan anne ailenin ana okulu öğretmenidir, doktorudur, psikoloğudur, aşçısıdır, muhasebecisidir.

Evin asli ve temel ihtiyaçlarını organize eder.

Alışverişte önceliği acil ve gerekli ihtiyaçlara verir.

Anne, küresel şirketlerin çıkarlarına çomak sokan sermayenin en korktuğu baş düşmanıdır.

Anne, küresel şirketlerin ürettiği birçok ürün ve hizmeti evde kendisi yapmayı tercih ederek onların kazançlarını azaltır.

Büyük sermayenin işbirlikçileri (yazılı medya, televizyon, görsel ve sosyal medya, reklamcılar, bazı kadın dernek ve vakıfları) çalışan kadın-ev kadını ayrımını bilinçli olarak işleyerek ev kadınlığını itibarsızlaştırırlar.Küresel şirketlere göre ev hanımlığı vasıfsız ve mesleksiz kadınların işidir. Başkalarının işinde evin dışında sabit ücretli olarak emeğini ucuza satan kadın veya anne ise onlara göre itibar sahibidir.

Aileyi ve evin içinde yaşayanları yöneten, onların ihtiyaçlarını en düşük maliyetle karşılayan kadın itibarsızdır çünkü en az satın almayla bu işi başarmış ve şirketleri zarar ettirmiştir.

Küresel sermaye çocuğunu kreşe, bakıcıya veren, evin ihtiyaçlarını satın alarak karşılayan anneyi sever, temel ve keyfi ihtiyaçlarını ev içinde gideren anneyi ve böyle bir aileyi de sevmez.

Aslında küresel şirketler anneyi değil kadını da sevmezler ama en çok sömürdükleri varlık olduğu için sever görünürler.

Kutsallaştırılan ekonomik ve sosyal özgürleştirme örtüsü ile kadınları köleleştirirler.