İfade özgürlüğü ekmek ve su gibidir.

Boykot da birey ve toplulukların belirli bir kişi, kurum, ürün, hizmet ya da devletlere karşı, tüketimden veya ilişkiden uzak durma eylemidir.

Boykot hakkı ise bireylerin düşünce ve ifade özgürlüğü çerçevesinde ekonomik, sosyal ya da siyasi amaçlara ulaşmak için gönüllü olarak katıldıkları bu türden uzak durma eylemini gerçekleştirme özgürlüğünü ifade eder.

Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi madde 10'da ifade özgürlüğü şöyle sunuluyor: Herkes ifade özgürlüğü hakkına sahiptir. Bu hak, kamu makamlarının müdahalesi olmaksızın ve ülke sınırları gözetilmeksizin, kanaat özgürlüğünü ve haber ve görüş alma ve de verme özgürlüğünü de kapsar. Bu madde, devletlerin radyo, televizyon ve sinema işletmelerini bir izin rejimine tabi tutmalarına engel değildir.

Sadece buna dayanarak mı yorumluyoruz onun önemini

Tabii ki hayır.

TC anayasası madde 26: Herkes, düşünce ve kanaatlerini söz, yazı, resim veya başka yollarla tek başına veya toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir. Bu hürriyet resmi makamların müdahalesi olmaksızın haber veya fikir almak ya da vermek serbestliğini de kapsar.

Diğer maddeleri ve detaylarını inceleme gereği bile yok.

Bu iki madde bireylerin fikirlerini açıklama ve yayma hakkı, boykot çağrısının da hukuki dayanağını oluşturur.

Kişiler ya da toplum yukarıda belirttiğimiz üzere ekonomik, sosyal ya da siyasi amaçlara ulaşmak için yapar boykotu.

Esas üzerinde tartışma yapılması ve sentezlerin ortaya çıkarılması gereken konular da bunlardır.

Fakirliğin diz boyundan çok daha yukarılarda olduğu bir yerde diğer koşullar iyi olsa bile fiyat artışlarını boykot etmek de bir ifade özgürlüğüdür.

Kaldı ki diğer şartlar daha da kötü.

Demokrasideki erime, gelir eşitsizliğindeki artış, işsizlik ve iş kalitesizliğindeki belirgin olumsuz fotoğraf, ortalama ücretlerin asgari ücrete yakınsaması, liyakatsizliğin ve torpilin kurumsal hale gelmesi, adalet duygusunun artık yok olduğunun ortaya çıkması bunlardan bazılarıdır.

Daha ne olsun diyebilirsiniz.

Doğru, daha ne olsun!

Tüm bunlara karşı, barışçıl bir direniş biçimi olan boykotu bile içine sindiremeyen bir hükümetin bu toplumsal farkındalığa arkasını dönmesi sorunu çözmeyecek, aksine yığını daha da artıracaktır.