Benim için dışarıda yemenin en zevkli taraflarından biri, menüyü inceleyip oluşan beklenti sonrasında değerlendirme sürecinin başlaması... Mabou'nun menüsünde okuduğum yemek adları ağzımı sulandıran türdendi. Istakozlu kuru fasulye beklentimi karşıladı, krem brüle ve Urfa biberli çikolata mus çok başarılıydı.Asmalımescit şüphesiz kozmopolit İstanbul'a özgü, şahsiyetli bir semt. Başka bir yerde kolay kolay bulamayacağınız bir havası var. Burada vakit geçirmek bana hem cazip geliyor hem de zaman zaman itici... İtici gelen, özellikle belli bir saatten sonra buradaki kalabalığın büyük çoğunlukla erkek olması ve gürültü... Cazip gelense genel olarak mimarisi; ayrıca birçok meyhane ve ilginç lokantanın burada yoğunlaşması ve eski İstanbul ruhunun hâlâ yaşaması.Mabou minik ve buraya çok yakışan bir mekân. Meyhane değil. Belli bir kategoriye oturtmak zor. Daha çok şef mutfağı denebilir. İşletmecisi Cem Ekşi aynı zamanda mutfakta ve daha çok kendi zevkini yansıtan sınırlı sayıda yemek pişiriyor.Sınırlı sayıda yemek pişmesi eksi değil, artı. Özellikle de küçük bir mekân için... Bu şekilde hem daha taze malzeme kullanmak hem de yemeklere özen göstermek mümkün.Mabou'nun şefi Cem EkşiBenim için dışarıda yemenin en zevkli taraflarından biri menüyü incelemek ve daha yemeklerin tadına bakmadan oluşan beklentilerin ardından değerlendirme sürecinin başlaması... Bu dediğim geleneksel esnaf lokantaları için pek geçerli değil. Karnıyarık, etli bamya veya ızgara köfte denince ne yiyeceğinizi biliyorsunuz. Bu yemekleri daha önce çok sefer tattığınız için iyisiyle, sıradan veya kötüleri arasındaki farkı da anlıyorsunuz. Ama söz konusu olan daha önce tatmadığınız yemekler veya farklı bileşimlerse iş farklı.Örneğin 'patlıcan beğendi ve köri soslu ızgara karides'... Patlıcan beğendi nedir, biliyorsunuz. Ama daha çok tas kebabıyla... Acaba deniz ürünü ona yakışır mı Veya acılı köri sos yemeğin tadını nasıl etkiler Kafanızda yemek tasarımı oluştukça tükürük bezleriniz de henüz yemeği tatmadan çalışmaya başlıyor. Sonuç güzel bir sürpriz de olabilir, hayal kırıklığı da... Ama ben bu beklenti sürecinden ve bazı lokantaların menüsünü okumaktan çok zevk alıyorum.Sorun tabii ki olası hayal kırıklığı. Dünyanın her yerinde olduğu gibi bizde de birçok lokanta yemekleri son derece havalı bir isimle menüye yazmayı öğrendi. Malzemelerin ne kadar özel olduğunu da belirtmeyi ihmal etmiyorlar. Falanca yerden marul, filanca yerden domates, soğan, özel siyez bulguru vs... Beklentileriniz artıyor ama yemek önünüze gelip tadınca hayal kırıklığına uğruyorsunuz. Kullandıkları malzemelerin organik ve çok özel olduğunu düşünürken bir de bakıyorsunuz ki siz mahalle bakkalınızdan daha iyisini alıyorsunuz.Mabou, bende malzemeyle ilgili böyle bir beklenti yaratmadı çünkü iddialı değiller. Ama yemeklerle ilgili yarattı çünkü bileşimler ilginç ve ağzımı sulandıran türdendi.Beklentilerimin hepsi diyemem ama yarısı karşılandı. Yemekler iyi tasarlanmıştı ama bazılarında kalibrasyon veya malzeme sorunu vardı. Örneğin rozbif, Pommery hardal, türlü