"Sabah sekize beş kala Ziraat Bankasına gittim. Müdür de gelmiş, çalışmaya başlamıştı..."

Dedim ki beyefendiye. Ustam, ben o dediğiniz kişiler değilim. Kendimden sorumluyum. Ayrıca buraya da yeni atandım. Sen parçaları ver, ben ilçeye başka bir araçla döneceğim. Sabah saat sekizde Ziraat Bankası açılıyor. Yarın sabah hesabına alacağın tutarı yatırmazsam o zaman ne dersen haklısın. Ama bana bu fırsatı ver ve istediğimiz parçaları hemen şoföre teslim et. Yarın sabah da bankaya telefon et, hesabına paranın girip girmediğini öğren" dedim. O gene hayır, dedi. Konuşmasından Karadenizli olduğu belli olan ustaya dedim ki: "Bak ustam Karadenizliler bana çok değerli çok kıymetli bir eş verdiler. Sen bir yedek parça vermişsin çok mu"

Bunun üzerine "Oy, eniştemiz oluyorsun öyle mi" dedi. "Evet" dedim. "Haçan enişte, parça değil canımı iste vereceğim" dedi.

Hemen yanında çalışan adamı çağırdı. "Kaymakam Beyin şoförü ile gidip bakın ve gerekli parçaları ayırın" dedi. Sonra bana dönerek: "Haçan kızı vermişiz, dediğin gibi parçayı da vereceğiz. İster parayı ver ister verme" dedi.

Teşekkür ettim ve tekrar yarın bankadan parayı sor, dedim... Parçaları aldık, götürdük, ustaya verdik. Usta motoru zaten açmıştı. Yapımına hemen başlayacak, üç dört gün içinde bize aracı teslim edecekti. Ben şoförü aracın başında bırakarak, kendim başka bir araç ile Kemah'a döndüm. Akşam döner dönmez, Ziraat Bankası Müdürümüzü buldum.Konuyu anlattım ve "parayı derhâl adamcağızın hesabına gönderelim" dedim. Müdür"Efendim, bankayı sekizde açar açmaz telefon emri ile parayı sizin hesaptan, onun hesabına hemen aktarırız" dedi.