"İki saati aşkın zaman geçmiş bu gereksiz muhabbetten Müdür Bey de çok sıkılmıştı..."

Adilcevaz'da görev yaptığım yıllarda yaşadığım hatıramı anlatmaya devam ediyorum...

Dönemin valisi, kar yağdığında bütün köy yollarının kapalı olduğunu, insanların ve hayvanların açlıkla karşı karşıya bulunduğunu, Karayolları'ndan hiçbir destek alamadığını, insan hayatının söz konusu olduğunu söyledikten sonra demişti ki:

"Sayın Başbakanım lütfen bizi 'Van Karayolu Hükûmeti'nden, onun yanlış tutum ve davranışından kurtarın!" Bu sözleri kulağımla duymuştum. O yıllarda Karayolları'nın durumu buydu.

Buna rağmen Karayolları araçları ile köy yollarını açma düşüncemi uygulamaya karar verdim. Bu nedenle önce bizim bölgede Karayolları'nın yetkilisi olan Malazgirt Şube Şefini aradım. O da zaman zaman Karayolları'nın yol güzergâhının açıldıktan sonra kar çalışması yapan araçlarının boşta kaldığını ama Bölge Müdürünün kesin emri olduğu için hiçbir köy yoluna girmediklerini söyledi. Sonunda da"Kaymakam Bey bir gün beş gün değil bir saat Bölge Müdüründen araçları alırsanız bu konuda bana talimat verse o bir saat hiç bitmeyecek. Adilcevaz'ın bütün köy yollarını açarım" dedi.

Bu benim için büyük bir umut ışığı olmuştu. Arabaya atladım. Doğru Van'a dönemin Karayolları Bölge Müdürü'nün yanına gittim. Karayolları Bölge Müdürü'nün yanına gitmeden birkaç gün önce de okuduğum bir iletişim kitabında insanın ağzından asla "hayır" kelimesi çıkarmamaya çalışın. Hayır diyebilecek duruma gelirse üzerine gitmeyin. Çünkü bir kere "hayır" denildiğinde bir daha "evet" kelimesinin tekrar aynı ağızdan zor çıkacağını anlatıyordu. Her söylenen söz insanın kişiliğinin bir parçası oluyordu.