"O an, olimpiyatta tüm dünyanın gözü kahkahalarla bende imiş gibi hissettim"

Bir gün değil beş gün değil... Biraz da kiloluca birisi... "Yürüyeyim mi koşayım mı" der gibi apartmanların arasında güya spor yapıyor...

Hani insan koşuyorsa koşar kardeşim... Yürüyorsa da yürür... Bu nedir böyle koşsam mı dursam mı arasında, mıy mıy mıy...

Rastlıyorum belirli günlerde ama tanışmıyoruz... Sadece onun o hâli bana tuhaf geldiği için kafama takılmış hepsi bu...

Bazen de alışveriş yaptığımız markette karşılaşıyorum... Karşılaşıyorum dediysem onun benden haberi yok. Ben onu takmışım kafama...

Bir gün durup söylesem diyorum şu vatandaşa: "Arkadaş bu yaptığın spor değil. Kendi kendini kandırma... Ya yürüyorsan adam gibi yürüyüş yap ya da koşacaksan kısa mesafe de olsa adam gibi koş."

Hani bu konuda sağlıkçılar da her biri kendine göre yorum yapar... Kimi ideal sporun yürüyüş olduğunu kimisi koşmaya gerek olmadığını söyleyip durur... Derken bir gün televizyonda kafama göre bir uzman dinledim. Spor yapacağım diye insanın koşmasının bir anlamı yok diyordu. Zaten insan ömrü bir seferlikmiş ve bir pil gibi ömrünün enerjisinin süresi varmış. Bu enerjiyi gereksiz yere harcayınca enerjiden yenilmiş oluyormuş.

Yani hoca mı böyle söyledi ben mi böyle anladım bilemem ama çok hoşuma gitti... Tabii ya Allah insan vücudunda ayakları yürümek için yaratmış. Ha ihtiyaç olduğunda koşmak da gerekir ama spor yapacağım diye o vücudu niye böyle depara kaldırıyorsun kardeşim