"Ben aslen Kastamonuluyum. Babamın adı Sefer'di. Ona da Kel Sefer derlerdi..."

Hatırama bugün de devam ediyorum... Ben gözümü ondan ayıramazken o elini uzattı:

- Ben kaportacı Kel Ahmet. Hoş geldiniz. Enes Bey'in gönderdiği kişi sizsiniz demek. Bir bakalım şu hasara.

Kel Ahmet'in uzattığı el ile kendime gelebildim. Kel Ahmet arabayı incelerken ben de onu inceliyordum. Beynim arı kovanına girmiş gibi olmuştu.

-Abiciğim arabada fazla bir hasar yok. Hallederiz biz Enes Bey'le. Sen arabayı bırak yarın alırsın...

Arabamın anahtarını kaportacı Kel Ahmet'e uzatırken;

- Seni bir yerden tanıyorum ama çıkaramadım Ahmet Usta, nerelisiniz, babanın adı ne

Deme cesaretini kendimde buldum. Kaportacı Kel Ahmet bir müddet suratıma baktıktan sonra;

- Zannetmiyorum amca. Ben seni ilk defa görüyorum. Ben aslen Kastamonuluyum. Babamın adı Sefer'di. Ona da Kel Sefer derlerdi. Kastamonu İnebolu da simit fırını işletiyordu.

Kel Sefer adını duyunca bocaladım. Dondum kaldım. Korktuğum başıma gelmişti. Bu mümkün olabilir miydi Gözlerimin hafızamın bir yerlerden uzun çok uzun yıllar öncesinden kapanmamış yaralardan hatırlattığı Kel Ahmet benim yavuklumu elimden alan fırıncı Kel Sefer'in dolayısıyla uğruna kara sevdaya tutulduğum Aysun'umun oğlu olabilir miydi Yapacak bir şey yoktu. Kaportacı Kel Ahmet fırıncı simitçi Kel Seferin de kopyası gibiydi. Bir şey diyemedim Kel Ahmet'e... Ama o bendeki değişikliği moral bozukluğunu fark etmiş gibiydi.

-Amca ne oldu daldın gittin. Yoksa babamı tanıyor muydun, dedi.