"Bu elimizdeki tek orijinal nüsha, Muhammediye. Mehmet Bîcan hazretlerinin eseri..."

-Kokusu gelmese şekli gelir.

Aklı karıştı "nasıl yani hocam" dedi. Dedim "gel bak sana yanan bir ciğer göstereyim." Maksadım da şey

-Bildim bildim eseri göstereceksin.

-Hangi eser Asım Abi

-Sana göstermedik mi ya Mutlaka ilgilisine kaçırmaz müdürün gösterir herkese.

-Allah Allah, seni atlamışız demek ki Murat. Bir gün hatırlat sana da göstereyim Neyse şimdi biliyorsunuz zordur yazma eser göstermek. İzin mizin bir sürü bir şey. Bir üniversiteden fotoğraf mı ne istemişler, bizim çocuklar çıkaracakmış zaten hazır bu fırsat göstereyim dedim. Tabii böyle özenle kumaş kaplı, eldivenlerle filan açtığımı görünce dedi ki:

"Hocam neye bakıyoruz"

Anlattım işte:

"Bak bu elimizdeki tek orijinal nüsha. Muhammediye eseridir. Var ya Ankara-Ulus'ta metfun olan Hacı Bayram-ı Veli hazretleri... Hah işte onun talebesi Mehmet Bîcan Hazretlerinin eseridir. Kopyası falan çoktur. Eskiden her evde olurmuş ama bu özel. Şimdi sana niye özel onu gösteriyorum" dedim. "Bak bakalım kimin ciğeri daha çok yanmış anla!"

İşte özenle açtım o sayfayı. Malum sayfa bilirsin. Tabii bir yandan öbür sayfaları da böyle hafiften gösterdim ki farkı anlasın. Baktı böyle inceledi 'hocam' dedi, 'Bu sayfa neden böyle yanık gibi'

-Hah abi beklediğin soru gelmiş!

-Aynen öyle. Hemen anlattım işte ben de;'Gibisi fazla, yanık. Ciğerinin yangını sayfayı yakmış, bu yüzden bu sayfa öbürlerinden farklıdır. Ateşle filan yakılmıştır deme sakın öyle olsa okunmazdı bu şekil' dedim.