"Kucağında büyüdüğüm İbrahim Dedem 110 yaşında vefat ettiğinde yedi yaşındaydım..."

Seferberlik denilince içime bir ürperti gelir. Maziye dalar hatırıma ecdadımızın çektiği çile açlık sefalet ölüm talan; yerini yurdunu terk edip muhacir olmak gelir. Bu saydıklarım hepsi de çetin ve zor ama en zor olan da yerini yurdunu baba ocağını terk edip yabancı diyarlara gidip muhacir konumuna düşmektir...

Rusların Doğu Anadolu bölgesini işgale başlamasıyla 1914 yılında 1. Dünya Savaşı başlamış. Halk tedirgin âdeta diken üzerinde duruyor. Ruslar Doğu Anadolu'yu peyderpey işgal ediyor, yerli bir kısım Ermeni çeteler kurup Müslüman halka görülmemiş zulüm yapıyor.

O dönemde büyük dedem o zamanlarda Erzurum Hasankale'ye bağlı Molla Ahmet köyünün imamı, âlim, salih hâl sahibi; halk tarafında sevilen sayılan itibarlı bir kanaat önderidir. Diğer tarafta da söz konusu Ermeni çeteleri, Rusların desteğiyle her tarafta terör estiriyor. Bu Ermeni çetelerin katliam listelerinin en başında ise bölgenin din adamları ağalar ve kanaat önderleri var tabii ki. Büyük dedem Molla Hamza'nın da ismi bu öldürüleceklerin içinde yer alıyor. Rusların Doğu Anadolu'yu işgal edeceği söylentileri bile bu Ermenileri şımartmış, Müslüman ahaliyi korku şiddet ve öldürmekle tehdit edip yeri gelince fırsat bulunca da hunharca öldürüyorlar.

Molla Hamza'nın yedi oğlunun en büyüğü dedem İbrahim Hoca da 12 yıllık askerlik görevinde Trablusgarp cephesi, daha sonra Bulgaristan'da yeni terhis olmuş Erzurum'a köyüne dönmüş.