Şaşırtıcı bir başlangıç oldu. Kontrolü terk edip orta sahaları çabuk geçti iki taraf da. Galatasaray ileride kalıp, top kapmaya çalışınca Maximin üzerinden planlanan oyun hayat buldu Fenerbahçe adına.

Okan Buruk, bu riske rağmen takımının ısrarla ileride kalmasını istedi.

Rakip sahade kalmak duran top, duran top pozisyon, pozisyon gol getirdi. Sonrasında her şey Galatasaray'ın istediği gibi gelişti. Öne geçince, topu daha fazla gezdirme, soğukkanlı kalma, tribünü bozma gibi opsiyonlar oluştu Galatasaray adına.

Bu denge bozulurken, topuoyunu Galatasaray almışken Tadiç ve Szymanski tamamen taca çıktı! Fenerbahçe 9'a 11; 8'e 11 oynar hale geldi.

Daha ilk yarı bitmeden fiziksel olarak Galatasaray tamamen baskın kaldı. Fenerbahçe hızla enerjisini tüketirken, 2-0'dan sonra Galatasaray maça yeni başlamış gibi enerjikti.

Osimhen'in varlığı da dengeyi bozdu. Maç içi ve sonunda tartışılan bir performans sergilemiş gibi yansıtılsa da Çağlar ve Djiku'yu nokta mevkilerinden uzaklaştıran oydu. Mertens'e yaptığı asist ise hem fiziksel, hem pratik zeka isteyen bir refleks.