Okan Buruk, son birkaç aydır Galatasaray kariyerinin en sancılı dönemini yaşıyor olabilir. Puan farkıyla zirvede olmasına rağmen. Diğer yandan Beşiktaş maçındaki dibe vuruş da bir gerçek. Lakin, bir teknik adam takımına 4 günde ne kadar tesir edebilirse onu yapabilmiş. Sınırları zorlayan bir müdahale yaptığı.

Dolmabahçe'den Kadıköy'e dönüşüm inanılmaz. Mourinho'nun, savunma kurgusunu üst düzeye çektiği, takımını standart üstü bir performansla oynattığı bir dönemde özellikle.Bir şok Okan Buruk'un yaptığı. Sahaya sürdüğü 11'i önemsiz kılan bir plan. Taktiğin baskın kaldığı bir gösteri. Kadıköy'ü geren, gerginliğe sokan ve Fenerbahçe'nin son haftalardaki tüm ezberlerini bozan bir başkaldırı. Bununla beraber, Okan Buruk'un Kadıköy'deki yakın tarihli zaferlerini anımsayınca sürpriz de değil aslında.

En önemlisi, oyuncu grubunu bu şiddetli baskıya inandırmak ve yaptırabilmek en önemlisi. Galatasaray, önde kalıp sürekli topa basar hale gelince Fener'in iki kanat beki, ki son ayların en formda ikilisi, Oğuz ve Kostiç'i de oyundan düşüren bir saldırıya başvurdu. Topu Fenerbahçe aldığında baskıya izin dahi vermeden Lemina, Torreira ve Sara merkeziyle hemen pas istasyonları oluşturup Fred, Amrabat ve Szymanski'yi adam kovalar hale getirdi.

Çıkışlarında Barış Alper'i daha ileri atıp, sol ayakla üçlüde sağ stoper oynayan Çağlar'ı eşleştirdi. Zekice düşünülmüştü. Oğuz Aydın'ı da Eren Elmalı'yı sürekli kovalar hale getirdi.

Fenerbahçe'nin ikinci yarıda hiçbir değişiklik yapmadan oyunu alması ve Galatasaray'ı geri itmesi de panikletmedi konuk ekibi. Oyuncu hamlelerinin Fenerbahçe açısından daha olumlu sonuç verdiğini kabullenmek lazım. Ama bu üstünlüğün pozisyonlara dönmediğini de göz ardı etmemeli. Okan Buruk biraz durumu kabullenerek, Barış Alper, Yunus ve Osimhen'e alan bırakarak oynamak istemiş olmalı.