Engeli nedeniyle tekerlekli sandalyeye mahkum olan genç bir hanımefendinin çığlığına rast geldim sosyal medyada. Adı Hilal Demir. Edirnekapı İstasyonu'ndan tramvaya binmeye çalışıyor ama binemiyor. Tam iki yıldır! Çünkü asansör bozuk. Arada bir tamir görüyor, birkaç gün çalışıyor sonra yine bozuk. Böylesine bir çaresizliğin pençesinde etrafındakilerden sessizce yardım bekliyor çoğu kez. Vicdan sahibi birkaç kişi tekerlekli sandalyesiyle birlikte onu merdivenlerden çıkarıyor zaman zaman. İstanbul'da birçok üst geçit, metro, metrobüs ve tramvay hattında durum aynı. Yaşlısı, hamilesi, çocuk arabalısı, engellisi... İnsanlar perişan. Tanju Özcan Bolu'dan Ankara'ya yürüyebiliyor. İmamoğlu Bodrum'da yüzebiliyor. Hilal tramvaya binemiyor! İmamoğlu değişim istiyor. Değişim! Ama Hilal Demir de değişim istiyor. Şüphesiz onunla aynı kaderi taşıyanlar da! İmamoğlu'nun 'değişim' dediği; Kemal Bey'in oturduğu koltuktan kalkıp yerini kendisine bırakması. Peki ya Hilal'in değişim beklentisi İmamoğlu ömründe sadece bir günlüğüne bile olsa Hilal'in tekerlekli sandalyesine talip olur mu acep O sandalyeye oturup yönettiği şehirde metroya, travmaya bi-ne-me-meyi