Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın "Türk Kürt Arap ittifakı" vurgulu konuşmasını, "vatandaşlık" kavramını vurgulayarak eleştirmek doğru olurdu. Çünkü Erdoğan partisinin lideri de olsa, Türkiye Cumhuriyeti'nin Cumhurbaşkanı olarak politika açıklıyordu o konuşmasında… Bunun iç ve dış yankılanmalarının nasıl olabileceğini düşünmeliydi.

CHP lideri Özgür Özel'in Erdoğan'ı "ümmetçilik" yapmakla eleştirmesi ümmet-millet tartışmasına yol açtı. Özel'in "ümmet" polemiğinden sakınması, Cumhurbaşkanı'nı "vatandaşlık" kavramını esas alarak eleştirmesi gerekirdi.

Tabii Erdoğan hemen meseleyi itikadi açıdan ele aldı:

"Müslümanlar olarak Peygamber efendimizin buyurduğu gibi birbirimize kenetlenmemizin neresi yanlış be gafiller!.."

Tablo, artık aşmaya başladığımız dindar-laik kutuplaşmasının yeniden ortaya çıkmasıdır. Oysa bu kutuplaşma hem iki tarafın da kapsamlı ve analitik düşünmelerini frenlemiş, siyasetin değerler çatışmasını aşarak rasyonelleşmesini geciktirmiştir.

Erdoğan'ın Cumhurbaşkanı sıfatıyla yaptığı "Türk Kürt Arap ittifakı" vurgulu konuşma, Arap dünyasında nasıl algılanır...

2013-2020 arasında, Erdoğan'ın Suriye ve Mısır politikalarında kullandığı dil,

"Neo Osmanlı" gibi algılanmıştı. BAE Dışişleri Bakanı Bin Zayed'in, Medine'nin şanlı müdafii Fahrettin Paşa'yı "hırsız" diye suçlaması, Arap zihinlerindeki milliyetçiliğin Osmanlı'ya tepkisinin bir dışa vurumuydu. (19 Aralık 2017)

Böyle çok örnek vardır.

Dünya çapında saygın tarihçi Şükrü Hanioğlu, Türkiye'nin "Neo Osmanlı" imajından uzak durması gerektiğini defalarca yazdı.

PKK'nın silah bırakmasını anlatırken Erdoğan'ın "Türk Kürt Arap ittifakı" vurgusu yapmasını "Neo Osmanlı" diye niteleyen yazılar çıktı. İktidarın taraftarlarında bile "Türkiye imparatorluğu" gibi algılamalara yol açtı…

Cumhurbaşkanı'nın bundan sakınması gerekirdi.

Tarihten dersler çıkarmak, zihnimizde bulunan bugünkü kavramları tarihin tecrübe sınavından geçirmek lazımdır.

Tarihte, Arnavut milliyetçiliği, ardından Arap milliyetçiliği Osmanlı hilafetine itirazla başlamıştı. Arap ulus devletlerinin kurucularının çoğu, Osmanlı Mekteb-i Harbiye ve Mekteb-i Mülkiye'sinde okumuş Osmanlı-Araplardı.

Ayrıca aynı dine inanmak, siyasi ittifaklar için yeterli değildir. Rusya'nın talepleri karşısında Türkiye'yi NATO'ya sokan, Bağdat Paktı'nı kuran Menderes'in, Sovyet yardımıyla Süveyş'i devletleştiren Nasır'la ittifak yapması mümkün müydü

Kaldı ki, Cemel Vakası'nda, kanlı Sıffin çarpışmalarında iki taraf da Sahabi idi, içlerinde Aşere-i Mübeşşire bile vardı... Siyasi ihtilaftı çatışmaların sebebi.

Siyaset dine girdiği zaman da ihtilaflar, çatışmalar yaratıyor.

Siyaset böyledir, "kimler kimlerle beraber