DEM Parti Sözcüsü Ayşegül Doğan, Adalet Bakanı Tunç'un "yapıcı bir dil" kullanmasını istedi. Bu "yapıcı dil" kavramını önemli buluyorum.

Gazeteciler Adalet Bakanı Yılmaz Tunç'a "umut hakkı" konusunu sormuşlar, şu da şu cevabı vermişti:

"Böyle bir durum söz konusu değil. Böyle bir görüşme de yok."

Demek ki hükümet katında en azından şimdilik bu konu yok. En azından diyorum, çünkü Devlet Bahçeli "umut hakkı"ndan bahsettiğine göre 'paket'te bu var ve önümüzdeki bir aşamada, muhtemelen seçimlerden sonra gündeme gelecek demektir. Şimdiki aşamada gündemde değil.

Bakan'ın kimseyi ve hiçbir kavramı aşağılamayan, sadece gündemi ifade eden açıklamasına Ayşegül Doğan'ın tepkisi şöyle:

"Umut hakkı tartışmasından bağımsız; üslubunuz bu süreçte ihtiyacımız olan yapıcı dilden uzak, ne yazık ki zehirleyici bir etki yaratıyor"

Bakan'ın üslubu "bu süreçte ihtiyacımız olan yapıcı dilden uzak, ne yazık ki zehirleyici bir etki yaratıyor" ise, PKK'nın açıklamasındaki "Lozan" saldırısı ve yüz yıllık Cumhuriyet tarihini "soykırım"la suçlamasına ne demeli

Adalet Bakanı'nın tamamen nötr bir gündem ifadesi olan sözlerini "zehirleyici" bulan DEM, PKK'nın dilini nasıl buluyor Milyonlarca vatandaşımızın, 85 milyonun büyük çoğunluğunun yüksek hassasiyeti olan "Lozan" hakkındaki sözleri ve tüm Cumhuriyet tarihini "soykırım" diye aşağılamasının "bu süreçte ihtiyacımız olan yapıcı dil" olduğunu kim söyleyebilir

Bakan'ın sözlerine o tepkiyi gösterip PKK'nin tahrikçi sözleri karşısında susmak ilkeli bir tavır sayılabilir mi

Bakan'ın sözlerine karşı hassasiyet gösteren DEM, PKK'nın sözleri için ne diyor

Eş Başkan Tuncer Bakırhan'ın bu konu sorulduğunda, Kandildekilere sorulması cevabını vermesi, bir 'geçiştirme'dir. En azından Türkiye Cumhuriyeti sınırlarını benimsediklerini beyan edebilirdi.

Türkler ve Kürtler, dünyada başka örneği bulunmayan bir yüksek oranda iç içe geçmişse, herkesin fikrini ifade ederken "birlikte yaşama"yı zorlaştırmayan bir üslup dikkati göstermesi gerektiği açıktır. Özellikle de kamuoyuna seslenenler için bu, ahlaki bir zorunluluktur.

PKK'nınki, birlikte yaşamayı zorlaştırmanın ötesinde, "zehirleyen", tahrip eden bir dildir.

Açıklamasında "silah bırakma" kavramına yer vermeden "silahlı mücadele yöntemini sonlandırma" söylemini kullanan PKK'nın bu dilinin gerisinde Türkiye'yi düşman ve sömürgeci gösteren, tarihi de bu husumet psikolojisiyle yeniden 'düzenleyen' bir ideoloji var. KCK Sözleşmesi'nde, Batılı anlamdaki demokrasiyi reddettiğini açıkça ilan eden katı, militan kimlikçi, çatışmacı bir ideoloji bu.