B.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel'in, Denizli mitinginde merkez ilçe başkanını bir türlü bulamayışına şahit olmuşsunuzdur. Başkan bey tenezzül edip de gelmemişler mitinge; belki de tavırlı kim bilir Gerçi, kendi memleketi Manisa'da aday çıkartmayı başaramadığı için Saadet Partisi'nin şefaatçiliğine müracaat etmiş bir genel başkandan ve teşkilata olan hakimiyetinden bahsettiğimizi unutmamalıyız. Denizli'de yaşanan bu sahnelerin üzerinden birkaç saat geçmişti ki, Cumhurbaşkanı Erdoğan "İşte benim sevdam İstanbul budur. İşte benim son nefesime kadar ömrümü vakfettiğim İstanbul budur" diyerek konuşuyordu İstanbul'da toplanan yüz binlerin önünde.

Erdoğan'ın lügatinde CHP demek 3 Ç demektir: Çöp, Çukur, Çamur... 1994 yılında belediye başkanı olduğunda İstanbul'un hali niceydi, aklı yeten herkesin hatırındadır. İşte buraya atıfta bulundu Erdoğan. Daha kendi düzenini sağlamayı beceremeyen; para kuleleriyle yolsuzluk mu beceriksizlik mi yapmış anlaşılmayan bir beceriksizler taburuna emanet edilemeyecek kadar kıymetli bir şehirdir bu şehir dedi. Hz. Halid'den aldı sözü, Osman Gazi'ye; Nedim'in mısralarına çekti. Kıymetini anlattı İstanbul'un. "Bu fetret dönemi kafi. Fazlası fazla olur" dedi. Hakikaten telafisi zor zararlara sebebiyet vereceği, ikinci bir İmamoğlu döneminin, hepimizin malumu. Erdoğan bunun sebebini de oldukça fasih şekilde izah ediyor. Gerçekten de İmamoğlu'nun ne bu şehirle ne de bu şehrin insanıyla bir alakası yok. Anlayamıyor bu şehrin insanını da bu şehrin dinamiklerini de. Üstüne üstlük mütemadiyen yalan söylüyor, olmayanı olmuş gibi anlatıyor. Üzerinde emekleri olmayan işleri sahiplenme cinliklerini bir kenara bırakırsak, geriye kayıp beş yıl kalıyor... Bunlar Erdoğan'ın ifadeleri. Öfkeli mi öfkeli... Nasıl olmasın Aylarca dizdiği domino taşları, patavatsızın teki tarafından devrilmişse insan, nasıl öfkelenmez. Gergef işler gibi işlediği o nadide şehri, sağılacak inek görmüş bir mirasyedi, ancak haramzadelere yaraşır bir umursamazlıkla heba ettiyse, insan ister istemez öfkelenir. Haklı Erdoğan.