Ömer Bey: "Menfî tenkit neden kötüdür İşin en iyisini bulmak için başka ne yapılabilir ki"

Bu hakkı Nerede Buluyoruz

Kimseye bir Müslüman kardeşinin amelini arkasından eleştirme hakkı verilmemiştir. Dostu olsa da, hasmı olsa da, kardeşi olsa da, düşmanı olsa da...

Biz bu hakkı nereden buluyoruz Önce bunu kendimize soralım. Adam kötü bir iş yapmışsa gıybeti çok rahat oluyor. Yapmamışsa iftira at gitsin; öyle mi Ya meşru bir izahı, haklı bir gerekçesi varsa Yine yapıyoruz! Doğrusunu öğreninceye kadar ağzımızı kilitlemesini bilmiyoruz.

Peki, doğrusunu öğrendiğimizde, iş bizim dediğimiz gibi değilse, onca yaptığımız gıybet, attığımız iftira ne olacak

Ne bileyim ben Kâhin miyim

Öyleyse, haydi buyur yap! Gıybette en şeytanca bir zevk vardır; bu zevki sen de tat!

Haklı yere eleştirmek olur mu; olur. Ama buna eleştirmek denmez. Bir dostun, senin yüzündeki kara lekeyi söyleyebilir. Bundan razı olur ve ona dua edersin. Ama o da "Ey kara adam! diyerek söylemez. Bu işin nezaketi yok mudur

Ayete bakın: "Firavuna yumuşak söz söyleyin. Ola ki ibret alır, düşünür ve titrer!"1

Allah Allah! Firavuna bile yumuşak söz ha! Ya kardeşe

Evet, insan yumuşak sözü, insan olmak hasebiyle hak eder. Kim olursa olsun!

Bu Bataklığa Düşmeyelim

Şimdi aynı hizmetteki insanlar birbirlerini öyle eleştiriyorlar ki, hem de gıyaben, mangalda kül bırakmıyorlar. Adı da gıybet olmuyor; hizmet oluyor! Oysa kardeşini incitiyor! O kardeş, atılacak cinsten adam değil. Ömrünü bu hizmete vermiş, saçını bu hizmette ağartmış! Bir noktada düşünceleri oturmuyor sadece. Bütün suçu bu!

Aman Allah'ım! Pusula neden bu kadar şaşmış

Oysa Üstadımız ne diyor, On Üçüncü Lem'a, On Üçüncü İşaret, Üçüncü Nokta'da, bakın diyor ki:

"İnsanın hayat-ı içtimaiyesini ifsad eden bir desise-i şeytaniye şudur ki: Bir mü'minin birtek seyyiesiyle bütün hasenatını örter. Şeytanın bu desisesini dinleyen insafsızlar, o mü'mine adavet ederler.

Halbuki, Cenab-ı Hak, haşirde adalet-i mutlaka ile mizan-ı ekberinde a'mâl-i mükellefîni tarttığı zaman, hasenatı seyyiata galibiyeti-mağlûbiyeti noktasında hükmeyler. Hem seyyiatın esbabı çok ve vücutları kolay olduğundan, bazan birtek hasene ile çok seyyiatını örter. Demek, bu dünyada o adalet-i İlâhiye noktasında muamele gerektir.