Bazılarımız; bizi ilk elden alakadar edecek bunca meseleler arasında, Fransa'yı öne çıkarmamızı garipseyecektir.

Zahiren haklısınız. Fakat; ahirzamanın barış ve demokrasi projesi olan Avrupa Birliği'nin karar merciindeki bir devletin, son zamanlarında direkt bizimle ilgili gündeminde olup-bitenleri düşünürseniz, elbette mevzuya bigane kalmazsınız.

Fransa ile ilgi yazacaklarımız hayli birikmiş. Rothschild çalışanı Macron'un halk iradesine rağmen manipülasyon veya iğfal ile devlet başkanlığına getirildiği günden bu yana, maalesef hakikatler yalan propagandaların arasında kayboldu. Hele Davos'un; demokrasi ile idare edilen ülkelerin "Milli Meclislerine" tetikçi olarak gönderdiği "Yetmelerin" milletlerinin iradelerine ihanetleri ve halklarının bu ihanetlere gafil kalmaları, hakikaten bizi de etkiliyor. Mesela Yahudi kökenli olan Fransa başbakanı ve Fransa Eğitim bakanlarının son zamanlardaki beyanat ve icraatlarını takip ettiyseniz; bu gibi siyasetçilerin Fransız milletinden ve bu milletin menfaatlerinden ne kadar kopuk olduğunu üzülerek takip edeceksinizdir. Fransız halkı yüzlerce "Ezici" problem ile uğraşırken, başbakan hanımefendi Elizabet Born kalkmış, emperyalist nostaljisi ile Ermenistan'a arka çıkmaya çalışıyor. Davos'un bu ülkeye tayin ettiği Musevi Gabriel Attal'ın 34 yaşında Eğitim bakanlığına getirilerek Müslümanların giydikleri AbayeFeraceyi yasaklatılması; hakikaten Fransa'nın semavi dinler ve demokrasi düşmanı İkinci Avrupa'nın mengenesine yakalandığını, açıkça dünyaya gösteriyor. Burada dikkatinize arz edeceğimiz husus; Fransa halkına musallat edilmiş siyasetçibürokratların düşmanlıklarının yalnızca İslâmiyet ile sınırlı kalmayıp, tüm semavi dinleri veya Uluhiyeti hedef aldığını bilmemizdir.

Bediüzzaman'ın ifadesiyle; devletler-milletler savaşı, tabakat-ı beşer savaşına yerini terk etmiş. "Tabakat-ı beşer" dediğimizde ise, yalnızca sosyalistlerin dillendirdikleri klasik "sınıf çatışmasını" kastetmiyoruz. Kaynağını iman-küfür ekseninden alan karşılıklı cemaat veya cemiyetlerin mücadelesinden bahsediyoruz. Günümüz "inkâr-ı Ulûhiyetinin" istinatgâhları olan fikirleri felsefi akımları bilmeden bu dehşetli savaşın mahiyetini anlamamız hakikaten çok zordur. Zamanın ruhunu ve buradaki düşünce savaşlarını bilemediğimizde ise; hadiseleri klasik adeselerden bakan siyasetli cemaatlerin veya kendilerini gizleyen sivil Marksistlerin düşünce kalıplarına yakalanma tehlikesiyle karşı karşıya kalırız. Davos'un Fransa meclisine soktuğu genç Attal, aşina olduğumuz bir ifadede bulunuyor: Semavi dinlerin kamu hayatındaki işaretlerinişeairlerini kesinlikle yasaklıyoruz. Bu haç olabilir, takke olabilir, tesettür olabilir, ruhani kıyafeti olabilir. Yani semavi dinleri hatıra getirecek her şekligiyinişi yasaklıyor, genç bakan... Elbette bu gayr-ı insani icraatını da, Fransa'nın AB kriterlerine uymayan "Laikliğine" dayandırıyor.