Nehirler aktı geçti, Kurudu vakti geçti, Nice han, nice sultan, Tahtı bıraktı geçti, Bu dünya penceredir, Her gelen baktı geçti" demiş Yunus Emre sultanımız. Sanki bu şiirin hükmünü icra edercesine edebiyat dünyamızın değerleri terk-i diyar ediyor ardı ardına. Sanki sözleşmişler birbirleriyle "Refîk-i a'la'ya", en güzel dosta gitmek için. Ali Nar hoca, Mehmet Akif İnan, Erdem Bayazıt, Sezai Karakoç, Süleyman Arif Emre, Nuri Pakdil ve nihayet Rasim Özdenören. İslâmî Edebiyat kavramını Türkiye'de ilk defa kullanan, markalaştıran, sistemleştiren, vakfıyla, dergisiyle yerleştiren, İslâmî Edebiyat'ın üstadı, İmam Hatip neslinin önderi, gençlerin yetişmesinde büyük emekleri olan ve "Yeni İslâm Gençliğine Mesaj" şiirinde gençlere: "Ben İslam destanını yazmak dilerim, Sen de söyleyecek dil olur musun Düşmanı boğacak kemend olursam, pushfn('ads'); Sen onu çekecek el olur musun" sorusunu soran ve aldığı cevaptan memnun olacak ki, nihai hedefin İslâm düzeni olduğunu belirten Ali Nar hoca şiirini şöyle noktalamıştı: "Ordular yürüse Allah adıyla, Açılıp yol veren çöl olur musun Ve bir gün vurulup, şerefle ölsem, Sen beni örtecek tül olur musun Beni yıkayamaz büyük denizler, Örtüp saklayacak göl olur musun Zafer atlarına ben nal olayım, Basıp geçtikleri yol olur musun Böyle böyle gitsek... Ve İslâm gelse, Onun için yanıp kül olur musun". Benzer duyguları Mehmet Akif İnan merhum seslendirmiş ve şöyle demişti: "Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde, Götür Müslüman'a selam diyordu, Dayanamıyorum bu ayrılığa, Kucaklasın beni İslâm diyordu". Nuri Pakdil merhum benzer duygularla seslenmişti Kudüs'e: "Düşününce anne, Kudüsler yakınlaşır, Bir tanrı tanımazın elinde de, Kudüs haritası bakar Kudüs yaklaşımıyla". Sezai Karakoç merhum "Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine" şiirinde anlatmıştı gerçek sevgiyi: "Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda, Verilmemiş hesapların korkusuyla, Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim, Af dilemeye geldim affa layık olmasam da, Sevgili En sevgili Ey sevgili Uzatma dünya sürgünümü benim". pushfn('ads'); Süleyman Arif Emre "Kan Tutar" şiirinde ilahi aşkı ne güzel anlatmıştı: "Leblerimde emrine âmâdedir canım benim. Al da bir bûseyle öldür haydi cânânım benim. Lâl olur birden dilim, bilmem neden görsem seni, Görmesem kalmaz kararım, dinmez efkârım benim".