Sevgili Hürriyet okurları... Hamilelik bir mucizedir. Her kadının bedeninde ve ruhunda farklı şekilde yeşerir.

Ancak bazı gebelikler, daha özel bir dikkat ister. Bu noktada karşımıza çıkan "riskli gebelik" tanımı çoğu zaman korku ve belirsizlikle birlikte anılır. Oysa bu tanı, sonu karanlık bir yolculuk değil, daha yakından takip edilmesi gereken bir sürecin adıdır. Aslında burada mesele, bir problemle değil, önlemle karşı karşıya olduğumuzu anlamak ve bu süreci bilgi, sabır ve güvenle yönetmektir. Riskli gebelik tanısı, tıpkı kar yağışının yoğun olduğu bir şehirde sürüş yaparken ekstra dikkatli olma gerekliliği gibidir. Özellikle Ankara gibi kış koşullarının sert yaşandığı şehirlerde, zaten hamileliğin getirdiği doğal yüklerin üzerine, bir de çevresel zorluklar eklenince annenin sorumluluğu da doktorun dikkati de artar. Fakat unutulmamalıdır ki bu süreç ne korkuyla yaşanmalı ne de yalnızca tesadüflere bırakılmalıdır. Bu tür gebeliklerde takip çok daha önemlidir. Önceden var olan hastalıklar, yüksek tansiyon, şeker, pıhtılaşma bozuklukları, ileri yaş ya da daha önceki düşükler gibi faktörler süreci farklı bir boyuta taşır. Ancak bu faktörler sadece sizi "daha dikkatli olun" diye uyarır. Bazen riskli gebelik, hiçbir belirti vermeden de ortaya çıkabilir. Bu yüzden düzenli kontroller, basit gibi görünen küçük testler ve rutin muayeneler bu süreçte hayati öneme sahiptir.

HEKİMİN SÖZÜNE KULAK VERMEK GEREKİR

Burada en büyük anahtarlardan biri, iletişimdir. Doktorunuzla kurduğunuz bağ, bu sürecin en sağlam temellerinden biridir. Ona sormaktan çekindiğiniz her şey, içinizde büyür. Oysa bu yolculukta en büyük güvenceniz, bilgiye ulaşma hakkınızdır. Her anne adayının süreci özeldir. Komşunuzun ya da bir arkadaşınızın yaşadığı gebelik sizinkine benzeyebilir ama asla aynı değildir. Bu yüzden internette okunan her bilgiye, sosyal medya hesaplarında izlenen her tavsiyeye değil, sizi tanıyan ve takip eden hekiminizin sözüne kulak vermek gerekir. Riskli gebelikte en zorlayıcı şeylerden biri de, iç sesinizle baş başa kaldığınız anlardır. "Benim vücudum neden böyle davrandı", "Neden herkesinki sorunsuzken benimki bu kadar dikkat istiyor" gibi sorular zihninizin içinde döner durur. Oysa bu süreci bir suçlulukla değil, güçlenme fırsatı olarak görmek gerekir.