Son birkaç gündür, gündemimizde Halep var... 100 yıl öncesine kadar 400 yılı aşkın bir süre aynı vatanın insanları olarak ortak yaşadığımız bir güzel şehirdi Halep; Suriye'nin Şam'dan sonraki 2. büyük şehri...

Ve anlaşıldığına göre, Amerika ve Rusya arasındaki tahtırevalli oyununda iki taraf için de tercih edilebilir durumda olan Beşşar Esad liderliğindeki Suriye rejimi güçleri, Halep'e hakim olan 'HTŞ' (Hey'et-i Tahrir-i Şâm Şam diyarlarını kurtarma Grubu) güçleri karşısında beklenmedik şekilde yenilgiye uğramış ve çekilmeye başlamıştır.

Ama bunu yaparken, Esad rejiminin, bazı mıntıkaları, silahlarıyla birlikte Amerikan beslemeli PKK'ya bırakmak yöntemine yine başvurduğu görülmektedir. 'Yine...' diyoruz, çünkü 9-10 sene öncelerde Beşşar Esad, bir yabancı gazeteye verdiği röportajında, ilk karışıklıklar çıktığında, kuzeyde, Türkiye sınırındaki kürtçü gruplarını silahlandırarak, Türkiye'yi meşgul etmeleri taktiğine başvurduğunu belirtmişti.

Beşşar o zaman, eskiden Tayyib Erdoğan'la çok yakın dost olduğu hatırlatılınca ise, 'Evet, öyleydi, ama Ortadoğu'daki tek gerçek laik rejimin kendilerininki olduğunu ve Erdoğan'ın ise 'İhvan kafası' taşıdığını unutmuyorduk...' diyordu...

Ve Suriye, Fırat'ın batısında Rusya'nın, Fırat'ın doğusunda ise Amerika'nın, Şam ve çevresinde ise İran'ın etkili olduğu bölgelere ayrılmıştı; ama o bölgeyi de Siyonist İsrail rejiminin dilediğince bombardıman ettiği bölge... 910 km'lik Türkiye-Suriye ortak sınırı boyunca uzanan şerit ise, kürtçü grupların elinde... İsrail rejiminin, kürtçü grupları 'müttefik' olarak tanıtmaları da bir ayrı konu... Daha da ilginç olan, Amerika'nın 10 bin, Rusya'nın 3-4 bin, İran'ın ise, 300 km. kadar uzaktan, yani Suriye'yle hiçbir ortak sınırları olmadığı halde, Suriye'de cirit atarlarken; Suriye'yle 910 km. ortak sınırı olan Türkiye'nin bütün o gelişmeleri uzaktan temaşa etmesinin, aklın gereği olmadığı açıktır. Ki, Rusya, İdlib civarında 2-3 gündür bombardımanlar yapmaktadır.

Ve 4 milyon kadarı Türkiye'ye olmak üzere, 7 milyon kadar insanın evlerini barklarını terk edip, komşu ülkelere sığındığı ve 1 milyona yakın insanın öldürüldüğü bir ülkede, uluslararası hukuk ve diplomasi kurallarına göre kendi nefsinin ve emperyal güçlerin esiri olan Beşşar Esad, hala Devlet Başkanı statüsünde...

Halep, Suriye'deki Esad rejimi ve Baas Partisi'nin yarım asırlık diktatörlüğüne karşı verilen halk direnişi günlerinde, önemli bir kısmı Afganistan'da toplumun genelinden kopuk yaşayan bir mezhebî kesimden getirilen ve çıkarılan bir kanunla da, Irak'ın 'resmi silahlı güçleri' olarak gösterilen, sayıları da 300 binin üzerinde olduğu açıklanan 'haşd-i şâ'bî'ye (Halk gönüllüleri'ne) eklenen ve de sıkı bir itikadi ideolojik eğitimden geçirilerek, kendileri gibi inanmayan diğer Müslümanların imha olunmasını 'cihat' olarak gören 'savaşçı'ların, 10 yıl öncelerde Suriye'de neler yaptıkları aşağı yukarı biliniyor... İhtilaflı tarafların ellerinde silah olunca, karşı tarafça 'öldürülmemek için öldürmek' anlayışı da çok mantıklı bir yaklaşım imiş gibi devreye giriverir.

Ama açık olan şu ki, sonunda 3,5 milyon nüfuslu Halep'in halkı harabeye dönen şehri terk etmek zorunda kaldığında, Beşşar Esad, 'Suriye'deki savaşı kazandığını' söylemişti... Ama öyle bir hengâmede, özel silah eğitimi görmüş ve bir savaş için psikolojik açıdan da, yüksek derecede eğitimli olan Lübnan Hizbullahı'nın devreye girdiğini düşünürsek, Halep halkının, hele de 'şehir gerilla savaşı'na, taa baştan yenik girdiği anlaşılmaz değildir.

Bu vesileyle şu acı noktaya da değinmek gerekiyor:

45 yıl öncelerde büyük bir sosyal inkılabı, İslam adına gerçekleştiren ve Amerikan kuklası Şah'ın düzenini, onun başına çarparak, Müslüman halkları sevindiren bir hareketin, sonunda, siyasî tercihlerini İslam Ümmetinin tamamının maslahatına göre değil, dar bir mezhebi tarafgirliğe saplanması ve bunun kendisini İslam Ümmeti' karşısında düşüreceği durumu düşünemeyişi bir diğer acı sonuç olarak değerlendirilmelidir.

Evet, güç merkezi olan devlet yönetim mekanizmaları arasında görüş farklılıkları olabilir ve bunlar giderilemezse savaşlar da olabilir... Ama bu ihtilafların tarihte kalmış olması gereken ve oradan beslenen bir takım mezhebi noktalara dayandırılması ve dahası, İran'ın bunu yaparken, 8 yıl savaştıkları Saddam Irakı'nın başında bulunduğu ve İslam inancına karşı olmak açısından farksız olan Suriye'deki bir diğer Baas diktatörlüğü'yle, bu kadar dirsek temasında olması ve çeşitli yerlerdeki inanç birliği içinde olduklarını düşündükleri odakları kullanabileceği havasını yansıtması da esef edilecek bir yanılgılarıdır.