Hür Dâva Partisi (HÜDAPAR) Mersin m.vekili, Faruk Dinç, Meclis'te evvelki gün yaptığı konuşmada, 'Kemalizm bir zehirdir ve biz bu zehri yutmayacağız..' demiş.

Her bir m.vekili, 'ilk kez Meclis kürsüsünde dile getirilmesi' şartıyla, o sözlerini, görüşlerini daha sonra başka yerlerde de, o sınırlar içinde kalarak tekrarlayabilir ve bu, suçlama konusu olamaz.

Buna rağmen, Meclis'te, 'DEM Partililer hariç, diğer bütün partiler, bu sözleri 'M. Kemal'in şahsına yönelik bir saldırı' olarak değerlendirip tepinmişler, protesto etmişler.

'Kemalizm', 'Kemal' adında herhangi bir kişinin ismi etrafında, 'Kemalcilik' diye oluşturulabilecek bir cereyan da olabilirdi. Ama, bu 'terim' TC.'de M. Kemal'e nispet edilerek geliştirilmiş bir 'ideolojik cereyan'ın ismidir.

Bu isimlendirmenin, bizzat M. Kemal tarafından da 1935'lerde benimsendiği anlaşılıyor. Öyle de olsa, bir kişi adına tesis edilen ve bu zamana kadar birbirine aykırı değişik tarifleri yapılmış olan bir ideolojik cereyana yapılan eleştiriler, o kişinin şahsına yönelik bir saldırı ve hakaret sayılabilir mi Ki, bir siyasî kişinin sadece ölümü üzerinden bile 87 sene geçmişken ve de onun şahsiyetinin kanun yoluyla korunmaya çalışılması, dünyada hiç bir diktatörlükte de kalmamışken..

Beğensek de, beğenmesek de, geçmiş tarihimizde yer alanları anlamaya, değerlendirmeye mecburuz, sağlıklı yarınlar kurabilmek için.. Ama, böyle yasaklarla mı

İddia olunur ki, Karl Marx'ın ünlü eseri 'Das Kapital' ve 'Marksizm' üzerine Viyana'da, 1870'lerde 2-3 gün süren bir toplantı yapılır. Toplantıya birçok sosyal araştırmacılar katılmıştır, müzakere ve tartışmalar yapılmıştır. Sonunda, gür sakallı bir kişi söz ister ve, 'Dostlar, bu sempozyumu ben de dikkatle dinledim. Bu anlatılanlara göre, 'Ben marksist değilim' der. Ve sonra kendi kimliğini açıklar: 'Adım, Karl Marx!'

M. Kemal de, fırsatını bulsa, Karl Marx gibi bir laf edebilir miydi

M. Kemal, 1930'larda, (o zaman, Paris'te sefirelçi olan) çocukluk arkadaşı 'Fethi (Okyar) Bey'e gönderdiği mektubunda, 'Bugünkü manzaramız 'diktatörlük' manzarasıdır' diye yazar ve bu mektup metni, gazetelere de verilir ve kendisinin lideri olduğu Cumhuriyet Halk Fırkası'na muhalefet edecek bir başka partinin daha kurulması gerektiğini söyler ve 'Bu fırkayı sen kur!' der. O da gelir ve (kısaca Serbest Fırka diye anılacak olan) Serbest Cumhuriyet Fırkası'nı kurar ve halk kitleleri bunu gerçek zanneder.

Fethi Bey de, Ankara'dan İzmir'e doğru bir geziye çıkar ve gittiği her yerde, yoksul kitlelerinin, 'Kurtar bizi..' feryatlarıyla karşılaşır ve İzmir'de ise tezahürat tamamen kontrolden çıkıp, M. Kemal ve İsmet Paşa'ların resmî veya hususî her yerdeki fotoğrafları sokaklarda yakılır; çıkan karışıklarda 15 kadar kişi hayatını kaybeder ve Serbest Fırka, kuruluşunun 99. gününde M. Kemal tarafından kapatılır.

'Kemalizm', Müslüman halkın özellikle de Müslümanlığıyla ilgili yaklaşımlarından uzaklaştırılması için, hele de askerî darbeler döneminde daha bir putlaştırılan bir ideolojik cereyan ve adına tesis edildiği kişi için 'ideolojik bir sopa' olarak kullanılmıştı. Ama, 'kemalizm', gerçekten de 'M. Kemâl'in kendisi' mi demektir Bir kişi hakkında hür olarak tartışma yapılamaması için, 1951'de çıkarılmış olan 'koruma kanunu'nun hâlâ da yürürlükte kalması, devreye her an, yine bir kanunî sopa olarak sokulabilmesi içindir. Ki, Sultan 1. Abdülmecid'e, Galata Köprüsü'nden Saray faytonuyla geçerken, 'Gâvur Padişah' diye bağırılması, ya da, Yıldız Sarayı'ndaki 2. Abdulhamid'e, 'Yıldız'daki baykuş..' diye yakıştırmaların, hem de M. Akif gibi etkili isimlerin şiirlerinde yapılmasına rağmen, o