Sofraya davet

SEFA SAYGILI

Günümüzün yaygın adetlerinden biri de, yemeklerin tek başına yenmesi veya fast food (hızlı yemek) tarzı yani ayakta atıştırmak.

Hâlbuki yemeğin başka fonksiyonları vardır. Birbirini seven kişilerin, özellikle ailelerin, Rabbimizin ikram ettiği nimetleri bir arada sohbet ederek, neşe ve muhabbet içinde yemeleri; aile birliği ve ruh sağlığının korunması açısından vazgeçilmez derecede önemlidir.

Çünkü yemekte bir araya gelmeyen, gelseler bile hiçbir şey konuşmayan bir aile; bütünleşme, sofranın canlı duygular ve manalarla zenginleştirme gücünü kaybeder. Bu donmuş bir yiyeceği yemeğe çalışmak gibi bir şeydir; tatsız, tuzsuz ve tatminsizdir.

Yemekte bir araya gelmiş ailenin sevgi ve emek harcanarak hazırlanan bir yemeği, neşeyle paylaşılmasından o kadar çok şey kazanılır ki… Sofra başına ailece oturmak, kişileri birbirine bağlar, evde sıcak ve sevgi dolu bir ortam hazırlamaya yardım eder. Bütün bunlar, aile fertlerinin mutluluğunu artırır.

Ailece sevdiğimiz yemekler, bizi bütünleştirir ve fiziki, hissi ve ruhi bakımdan güçlendirir. Serotonin dediğimiz mutluluk hormonunun salgılanmasını sağlar. Sofra başında tatlı sohbetler yapmak, aile fertlerinin birbirlerini dinlemesi, özellikle çocukların da söz sahibi olması önemlidir.

Bütün bu aile efradıyla; eş, çocuk, kardeş, ana, babamızla ve evde diğer bulunanlarla yemek vakti gelince topluca sofraya oturmamız veya dostlarımızla, sevdiklerimizle beraber olmamız, düşünürlerin tavsiyelerinden biridir. Gerçekten birlikte yenilen yemeklerde kalpler birleşir, anılan gıdaların bereketi artar. Kişiler daha müsamahalı, telkine, anlaşmaya ve işbirliğine yatkın hale gelir.

Modern dünyada iş görüşmelerinin ve kritik anlaşmaların hep yemekli toplantılarda yapılması boşuna değildir.

Yalnız, sofra başında sadece yemek yenmeli ve hoş konularda sohbet edilmelidir. Televizyon seyretmek, cep telefonu ile oynamak veya konuşmak gibi başka iş yapılmamalıdır. Yine, çocukların yaramazlıkları veya hataları yemek sırasında konuşulmamalı, güzel şeylerden bahsedilmelidir.

Tabii yemeye bu nimetleri veren Rabbimizi anarak başlamalı, bitiminde de O'na şükür edilmelidir.

Bu sebeplerle sofrada buluşmak çok gereklidir. Üstelik koşuşturma ve karmaşanın arttığı günümüz dünyasında, daha da önem kazanan bir tavsiyedir.

Ofisime psikolojik sıkıntı ve problemlerinden dolayı gelen kişilerle görüştüğümde çoğunun yemekleri ailesi veya sevdikleriyle değil yalnız başına yedikleri daha doğrusu sağlıksız birtakım gıdaları atıştırdıkları hep dikkatimi çekiyor.

Hâlbuki yemek yalnız yendiğinde kişi doyduğunu yeterince hissedemez, topluluktaki lezzeti alamaz ve adeta yediklerinden tatmin olmaz. Üstelik birlikte yemenin verdiği mutluluğu ve sevgi bağını da yaşayamaz.