İnsan ne şartlarda yaşarsa yaşasın, şartları algılayan duygulardır. Hayat, hangi renk duygularla algıladığı ile görünür.İnsan, hissettirdikleridir. Güzel, güzellik; kötü, keder hissettirir. İnsanın içinde taşıdığı duygu muhatapta karşılık bulur. Bu, sesten daha hızlı bir iletişimdir. Duygu alışverişi için iki hisseden kalp yeterlidir. Duygu, zihinde taşınan yük gibidir. Kimi gökyüzünde bulut gibi hafif ama varlığı etkin, kimi taş gibi ağır, ama manasızca çöker dibine kalbin. 'Benim duygumdan kime ne, yüzüm gülüyor işte!' diyemezsiniz. Duygu, koku gibidir, gizlenemez. Ne kadar bastırsanız da, bir yerlerden çıkar gelir o. Ne yapıp edip, kökü tamir etmeli, niyeti düzeltmeli duygunun. Kimseye kendini kötü hissettirmeyin. Ziyaretiniz, ona iyi gelmeyecekse etmeyin. Hediyeniz, duyguyu onarmayacaksa almayın. Sevgi sözcükleriniz batacaksa söylemeyin. Mesele davranış değil, söz değil; onun piştiği ocaktır. Vardır ya, bazen kötülüğü iyilik zannıyla yapar insan. Kaş yapayım derken göz çıkarır. Davranışınız, muhataba yüklediğiniz anlamdır. Güzel hediye, kaliteli kelime muhataba verdiğiniz değerdir. Ama içinde 'duygu'su olmayan 'güzel' ve 'kalite' değerli demek değildir.